آن ۳۲ ساعت اختلاف گرینویچیِ وزارت امور خارجه ایران!
بصیر، بیست‌وسوم آبان ماه سال ۹۴ حادثه «سپتامبر ۱۱ پاریس» فرانسه را در رعب فرو برد و حملات گروه تروریستی داعش ۱۴۰ نفر را به کام مرگ کشاند و بیش از ۲۰۰ تَن زخمی بر جای گذاشت، هنوز ۶ ساعت از وقوع حادثه نگذشته بود که سخنگوی وقت وزرات خارجه ایران ضمن محکومیت شدید وقایع پاریس با فرانسوی‌ها ابراز همدردی کرد و ایران را در کنار خانواده قربانیان دانست.
در ادامه نیز عده‌ای روشنفکر شمع به دست شدند و برای فرنگی‌ها اشک ریختند؛ این اتفاقات زمانی رخ می‌داد که یمنی‌ها زیر آتش سعودی‌ها بودند و کودکان سوری زبح می‌شدند اما هیچ فردی برای آنان شمعی روشن نمی‌کرد و نمی‌گفت همین سیاسیون فرانسه خاورمیانه را تبدیل به منطقه‌ای ناامن کرده‌اند.
بعد از ماجرای پاریس رویدادهایی دیگر در ترکیه و آلمان رخ داد و بازهم وزارت خارجه ایران در طی یک دیپلماسی فعال جزو اولین کشورهایی شد که اقدامات ضدانسانی را محکوم و از اصل دموکراسی حمایت کرد.
چنین واکنش‌های قاطع و زودهنگامی از سوی وزارت امور خارجه ایران تا حدی در عرصه بین‌المللی تاثیرگذار بود و در کنار برخی ایرادات سیاسی فوایدی را نیز به همراه داشت لکن در برهه‌ای از زمان مردم عکس‌العمل‌های به‌هنگام و مقتدری را از سوی دیپلمات‌ها مشاهده نکردند و تعرض اخیر رژیم صهیونیستی به غزه نیز گواهی بر این ادعاست.
سی‌ویکم مردادماه سال جاری توپخانه رژیم صهیونیستی محله حاره المصریین واقع در شهرک بیت‌حانون در شمال نوار غزه را هدف قرار داد و صبح روز بعد نیز جنگنده‌های این رژیم اشغالگر منطقه ام النصر واقع در شرق بیت لاهیا در غزه را زیر آتش بردند.
همزمان با وحشی‌گری صهیونیست‌ها و انتشار گسترده خبر حملات در رسانه‌ها، بهرام قاسمی در جمع خبرنگاران حاضر شد و مواضع جمهوری اسلامی ایران را در حوزه‌های مختلف مشخص کرد اما تنها موضوعی که به آن پرداخت نشد، تعرض اشغالگران به غزه و مسجد الاقصی بود.
ساعاتی بعد حزب الله لبنان طی بیانیه‌ای بر حمایت خود از ملت فلسطین و گروه‌های مقاوم فلسطینی در برابر حملات وحشیانه جدید رژیم صهیونیستی به نوار غزه که منجر به زخمی شدن شماری از غیر نظامیان از جمله کودکان شد، تاکید کرد لکن وزارت خارجه ایران در سکوت به سر بُرد تا اینکه بعد از انتقادات فراوان بالاخره سخنگوی این وزارت‌خانه با گذشت ۳۸ ساعت! از وقوع آغاز حملات جنگنده‌ها به فلسطین، اقدامات صهیونیست‌ها را محکوم نمود.
چه اتفاقاتی رخ می‌دهد تا ایرانی که همواره حامی جبهه مقاومت و فلسطینی‌ها بوده است به حوادث پاریس بعد از ۶ ساعت واکنش نشان دهد و در برابر تجاوز صهیونیست‌ها بیش از ۳۸ ساعت سکوت اختیار کند؟ چه عواملی موجب شده تا ما در عرصه سیاست خارجه شاهد انفعالی آشکار باشیم و فرانسوی‌ها را ۳۲ ساعت به برادران مسلمان خویش ترجیح دهیم؟
هر چند وزارت امور خارجه و در رأس آن ظریف، کارهای ستودنی در عرصه دیپلماسی انجام داده است اما ضعف‌هایی نیز دارد که به قیمت تضعیف جبهه مقاومت تمام می‌شود و بر زمزمه‌های عدم حمایت از گروه‌های مقاومت و اجرای برجامِ ۲ صحه می‌گذارد.
وزارت امور خارجه ایران باید اولین کشوری می‌شد که حملات صهیونیست‌ها به غزه را محکوم می‌نمود و چندین ساعت سکوت نمی‌کرد تا رژیم اشغالگر قدس با خیالی راحت به موشک‌باران ادامه دهد و بار دیگر نیز جرأت تعرض به فلسطینی‌ها را پیدا کند؛ چنین عکس‌العمل‌های خواب زده‌ای از سوی مسئولین نشان می‌دهد انقلابی‌گری در بدنه دولت تدبیر و امید رنگ باخته و مسایل غزه و جبهه مقاومت آنطور باید و شاید برایشان مهم نیست.
دانا
