چگونه با فرزندمان دوست شویم

 

هرگز فراموش نكنید كه باید فرزندانمان را برای زمانی غیر از زمانی كه خود در آن زندگی می كنیم، تربیت نماییم. جامعه ای كه از خیلی جهات با اجتماع كنونی ما تفاوت دارد.زبان فرزندان خود را بیاموزیم، زیرا شخصیت ما ثمره گذشته است و آنان متعلق به آینده هستند.
اصول برقراری ارتباط سالم با فرزندان

۱. فرزندان خود را همان طوری كه هستند بپذیرید و از مقایسه آنان با دیگران خودداری كنید. ۲. علاقه خود را به صورت جملات شیرین و شیوه های غیركلامی‌محبت آمیز به او ابراز كنید. ۳. با كودكان با زبان كودكی سخن بگویید و در قالب بازی ها با آنها ارتباط برقرار كنید.

۴. با احترام و تشویق در فرزندانتان ایجاد امنیت روانی و انگیزه مثبت كنید.

۵. فاصله روحی خود را با درد دل كردن و تعریف خاطرات كودكی با فرزندانتان كم كنید.

۶. الگوی شخصیتی فرزندان خود باشید و بدون كلام رشد معنوی را در آنان تقویت كنید.

۷. اشتباهات فرزندان خود با بزرگواری، بدون پرده دری و ایجاد جسارت در آنها رفع نمایید.

۸. به او دستورندهید و نام فرزند خود را با احترام  به ویژه در حضور دیگران صدا كنید.

۹. دادن هدیه‌های كوچك و مناسب، به بهانه‌های مختلف به آنان. به صورتی كه آنها را پرتوقع نسازید و برای هر كار كوچكی از شما انتظار پاداش و جایزه نداشته باشند.

۱۰. فاصله سنی خود را با فرزندانتان در ذهن خود به حداقل برسانید تا بتوانید زمینه‌هایی برای صحبت دوستانه فراهم كنید و او به راحتی مانند یك دوست نزدیك مسائل درونی خود را با شما مطرح كند.

بدین منظور از روش عدد طلایی استفاده نمایید. عدد طلایی ارتباط با فرزندان: عددی است كه باید از سن خود كم كرده و به سن فرزند خویش اضافه نمایید تا بتوانید به راحتی با وی ارتباط صمیمانه برقرار كنید: سن فرزند- سن خویش /۲=عدد طلایی.

اصول تربیتی فرزندان
فرزندان ما آنچه را كه می بینند یاد می گیرند، نه آنچه را كه می شنوند. بنابراین به جای نصیحت و باید و نباید های تحكم آمیز تربیتی باید خود الگوی تربیتی فرزندانمان باشیم. بهترین شیوه و موثر ترین راه تربیت فرزندان و اولین مرحله تربیت شروع از خود است.

۱. فرزندان خود را با سختی و محرومیت آشنا كنید، تا دارای روحی قوی و محكم شوند.

۲. در مقاطع دشوار در كنارش باشید و با او هم دردی كنید، اما او را به خود وابسته نسازید. ۳. در موقع انتقاد شخصیت وی را زیر سوال نبرید، بلكه عمل ناپسند او را مطرح كنید.

۴. توقعات و انتظارات خود را به صورت دقیق و در حد توان او برایش توضیح هید.

۵. اهمیت وی را در خانواده به او تفهیم كنید تا در حفظ و رشد شخصیت خود بكوشد.

۶. نسبت به دوستان فرزند خود حساسیت و شناخت بالایی داشته باشید. زیرا گرایش او به پذیرش در گروه همسالان و مشابهت با آنان، از عوامل اصلی تربیت نوجوانان است.

۷. با توجه به شخصیت هر كودك تنبیه او شكل و مراحل خاص خودش را دارد. مانند (محبت، كنایه، نصیحت، گذشت، محرومیت و… كه تنبیه بدنی آن هم به صورت ضعیف، آخرین مرحله است)

۸. پرهیز از روش فرزند سالاری در تربیت (تربیت گل خانه‌ای) كه نتیجه‌ای جز پرورش فرزندانی پرتوقع، ضعیف، زودرنج و شكننده در برابر حوادث زندگی را نخواهد داشت.

۹. ایجاد حس مسوولیت و اعتماد به نفس در فرزندان با تعیین وظایف آنان در خانواده.

۱۰. شناخت محدودیت‌ها و كشف استعداد كودك و ایجاد زمینه رشد و بروز خلاقیت در او.