شیرینی حلوای شادی و عزا
از دیرباز پخت حلوا با فلسفه زایش همراه بوده و وقتی کسی ازدواج می‌کند و یا از دنیا می‌رود، برایش حلوا می‌پزند هنوز هم در بسیاری از شهرها این سنت و آیین رواج دارد.
سه روز بعد از درگذشت هم حلوا می‌پزند. این رسم در شهرهای آباده، پاسارگاد و ارسنجان نیز هنوز ادامه دارد. حلوای سین از آرد جوانه گندم تهیه می‌شود و جزو خوراک‌های ارگانیک به حساب می‌آید و برای گیاهخواران نیز وعده خوراکی مناسبی است.
این حلوا را در بسیاری از خانه‌های قدیمی‌و خانواده‌های سنتی استان فارس می‌توان پیدا کرد. یکی از مقاصدی که گردشگران داخلی و خارجی می‌توانند در آنجا حلوای سین را امتحان کنند، خانه بوم گردی «کلبه آقامیر» در نزدیکی پاسارگاد است. در این خانه چند صد ساله و تاریخی می‌توان روش پخت حلوای سین را نیز مشاهده کرد و از آن چشید.
حلواها به خصوص حلوای سین به دلیل ارزش غذایی که دارد یکی از مهمترین غذاها و وعده‌های خوراکی اهالی استان فارس است در این اقلیم غیر از انواع حلوا، پخت آش‌های مختلف نیز مرسوم است به نحوی که در این استان می‌توان آش‌هایی را پیدا کرد که تنها مخصوص ساعاتی از شبانه روز است به عنوان مثال یک نوع آش را به دلیل سنگین بودن مواد غذایی‌اش، تنها صبح‌ها می‌خورند و یا مادر خانواده پس از بررسی تمام وعده‌های غذایی در طول هفته، به این نتیجه می‌رسد که یک وعده آش در آخر هفته بپزد که بتواند مزاج اعضای خانواده و طبع آنها را تنظیم کند بنابراین چنین آشی را تنها در اواخر هفته می‌پخته است.
این تنوع غذایی در استانی مانند فارس بسیار زیاد است و تنها به وجود آش‌های متعدد و یا خوراک‌های میان وعده‌ای ختم نمی‌شود. اما ویژگی همه آنها در این است که روش پخت آرامی دارند این ویژگی در میان بیشتر غذاهای ایرانی‌ها موجود است و ایرانیان مردمانی بوده‌اند که برای طبخ غذا همیشه چندین ساعت وقت و زمان می‌گذاشتند.
