خانه ای روی صخره های ساحل سانفرانسیسکو+عکس
روی لبه یک صخره در ساحل اقیانوس در سانفرانسیسکو یکی از قدیمی ترین رستوران های کالیفرنیا قرار دارد که با منظره فوق العاده زیبا و غذاهای لذیذش معروف است. ساختاربتنی و فولاد مقاوم دربرابر باران، سبک نئوکلاسیک و بام تخت آن می گویند که این ساختمان در سال ۱۹۰۹ ساخته شده اما این اولین ساختمانی نبود که اینجا ساخته شد.
خانه صخره ای اصلی در سال ۱۸۶۳ به عنوان یک مرکز تفریحی مد روز برای جذب ساکنان تازه ثروتمند شده سانفرانسیسکو ساخته شد. آن یک ساختمان یک طبقه با اسکلت چوبی بود که منظره پانورامیک خیره کننده ای از اقیانوس به بازدیدکنندگانش ارائه می داد. این خانه در سال ۱۸۸۱ توسط یک میلیونر به نام «آدولف سوترو» که بعدها شهردار سانفرانسیسکو شد، خریداری شد. او می خواست این رستوران را به یک محل سالم و خانوادگی تبدیل کند. بدین منظور او اتاق ها را بازسازی کرد، مدیریت جدید استخدام کرد و درحال ساخت یک راه آهن بود تا بازدیدکنندگان را به این جاذبه ساحلی دوردست بیاورد که آتش سوزی در روز کریسمس سال ۱۹۸۴ اتفاق افتاد و کل اسکلت چوبی ساختمان را از بین برد.
در عرض دو سال، سوترو خانه صخره ای جدید را ساخت و افتتاح کرد. ساختمان جدید یک قلعه ویکتوریایی هفت طبقه با برج های کوچک، مناره های تزئینی، برج تماشا و اتاق های زیرشیروانی خیالی بود. ساختمان چند اتاق غذاخوری خصوصی، اتاق پذیرایی، بار، یک گالری هنری بزرگ، یک نمایشگاه سنگ های قیمتی، یک گالری عکس و یک ایوان فضای باز در طبقات فوقانی داشت. چشمگیرترین بخش این مجموعه «Sutro Bath» در شمال رستوران بود. یک ساختمان شیشه ای عظیم که یک استخر آب شیرین و سه استخر آب شور داشت که همگی در دماهای متنوعی نگه داشته می شدند. این محوطه ۱۵۰ متر طول و ۷۷ متر عرض داشت و ۱٫۸ میلیون گالن آب داشت. هنگام بالا آمدن آب دریا، آب مستقیما از اقیانوس به داخل استخرها جریان می یافت و حدود ۲ میلیون گالن آب در حدود یک ساعت جابجا می شد و هنگامی که آب دریا پایین بود یک توربین قوی آب را به داخل تانک ها در حدود ۵ ساعت پمپاژ می کرد. این استخرها بیش از ۵۰۰ اتاق رختکن خصوصی با امکاناتی برای ۲۰ هزار نفر داشتند. این مجموعه هم چنین یک موزه گسترده و یک آمفی تئاتر ۲۷۰۰ نفره داشت. اما متاسفانه ۱۱ سال بعد در سال ۱۹۰۷ آتش سوزی دیگری این ساختمان را با خاک یکسان کرد.
ساختمان فعلی، نسخه سوم این رستوران است که توسط دختر آدولف «اما سوترو مریت» ساخته شده است. به دلیل حوادث گذشته، ساختمان جدید با بتن و فولاد مقاوم دربرابر آب و آتش ساخته شد. استخرها تا سال ۱۹۳۰ وجود داشتند اما بعد از آن به پیست اسکی تبدیل شدند. اما این پروژه شکست خورد و زمین ها به یک توسعه دهنده املاک فروخته شد و او شروع به تخریب مخزن ها و ساخت آپارتمان های بلند کرد. آتش سوزی مرموز در سال ۱۹۶۶ این پروژه را پایان داد. در سال ۱۹۷۷ خدمات پارک ملی ملک را به دست آورد و آن را تبدیل به بخشی از منطقه تفریحی ملی گلدن گیت کرد.
