قلعه‌نویی در دو راهی شرافت و کسب پول

بر اساس این گزارش، قلعه نویی که کار را با سعید عباسی (مدیرعامل پیشین) آغاز کرده بود، با آمدن مصطفی آجورلو، امیدواری بیشتری پیدا کرد تا با حضور این مدیر فوتبالی (که در سومین دوره لیگ برتر همراه با تیم پاس تهران عنوان قهرمانی لیگ برتر را بدست آورده بود) مسیری هموارتر در لیگ داشته باشد. انصافا هم تیم مدیریتی جدید برای امیر کم نگذاشت و علاوه بر توانایی های خاص سرمربی در تیم بستن، خودش هم که در این زمینه یدطولایی داشت به قلعه نویی کمک کرد تا بهترین تیم سالهای اخیر تراکتورسازی را ببندند.

*بهترین تیم لیگ برتر برای سرمربی

تراکتورسازی در ابتدای فصل تازه تمام شده، تیمی بست که انگشت حیرت همه را بر دهان برد. با سپری شدن ۱۵ دوره از برگزاری لیگ همه می دانستند که امیر قلعه نویی تیم هایی می بندد که نیمکت و زمینش با هم تفاوتی نداشته باشند و همین هم شد. تراکتورسازی به گواه بسیاری از کارشناسان و البته آنچه سایت سازمان لیگ از رقم قرارداد بازیکنان تیم ها منتشر کرد، گرانقیمت ترین تیم این دوره بود؛ در حالی که این تیم در آسیا سهمیه نداشت و فقط قرار بود این فصل حتما قهرمان شود. ولی قلعه نویی با به خدمت گیری بازیکنان درجه یک لیگ برتری یکی از بهترین تیم های سال های اخیر را در تبریز بست.

*مدرسه پیرمردها!

در کنار حضور بازیکنان سرشناس، برخی کارشناسان خرده گرفتند که این تیم از میانگین سنی بالایی برای تورنمنتی طولانی مانند لیگ برتر برخوردار است و نام “مدرسه پیرمردها” را برایش برگزیدند که البته با واکشن امیر قلعه نویی مواجه شد. سرمربی تراکتورسازی این حرف ها را به مدیران قبلی و قبلتر ربط داد و گفت که آقایان می خواهند پست بگیرند و برای ورود به شورای شهر دنبال بازگشت به باشگاه هستند. ولی نیم فصل دوم لیگ برتر و تحت فشار قرار گرفتن بازیکنان این تیم ثابت کرد تراکتورسازی با این میانگین سنی بالا در نهایت کم آورد. اما چرا سرمربی سراغ از رده خارج شده ها رفت؟

*تیم میلیاردرها!

امیر قلعه نویی که خود با دستمزد یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان هدایت این تیم را در دست گرفته بود، بازیکنان اصلی اش را هم با ارقامی میلیاردی به تبریز برد یا با آنها تمدید کرد. ادینیو، کرار (!)، کیانی، ابراهیمی، ایرانپوریان، نوری و امثالهم هر یک با یک یا بیش از یک میلیارد با این تیم قرارداد بستند. یکی از آنهایی که صدای همه را بلند کرد، یک میلیارد و ۲۰۰ میلیونی بود که برای محمد نوری در نظر گرفته شد! فوتبالیستی که در تیم قبلی اش حتی فرصت بازی هم به ندرت به او می رسید! با این همه قلعه نویی جلوی همه ایستاد و کار را پیش برد.

*شروع قابل انتظار!

پیش بینی ها برای بهترین تیم این سالها درست از آب درآمد و تراکتور با تکیه بر یک “لشکر ستاره” نیم فصل اول را با قدرت آغاز کرد و برای صدرنشینیِ یک هفته در میان با پرسپولیس، کورس داشت. این اتفاق در حالی رخ می داد که همه همین انتظار را داشتند و اتفاق خاصی برای تراکتورسازی نیفتاده بود. تیمی که سروش رفیعی را داشت و حتی به بسیاری از ستاره هایی که خیلی تیم ها آرزوی در اختیار داشتنشان را داشتند، بازی نمی رسید.

*اشتباهات جبران ناپذیر!

صدور مجوز جدایی سروش رفیعی یکی از مهمترین اشتباهات قلعه نویی بود. پس از آن هم اتفاقاتی مانند بسته شدن پنجره نقل و انتقالات فیفا برای این تیمِ بدهکار باعث شد تا عالیشاه، شهباززاده و نوراللهی نتوانند به تبریز بروند. البته این به اشتباهات مدیران قبلی برمی گشت ولی همه چیز به نام تراکتور فصل شانزدهم نوشته می شد. در ادامه و پس از بازی با پرسپولیس در دور رفت، مطالبی درباره بنگر و تعلق خاطرش به پرسپولیس مطرح شد که باعث شد یکی از بهترین مدافعان این تیم هم از همراهی تراکتورسازی سرباز زده و به یکباره تیم با افت فاحشی مواجه شود. این را باید محصول مدیریت ناکارآمد سرمربی دانست که بهترین بازیکنش را کنار گذاشت.

*نیم فصل دوم افتضاح!

تراکتورسازی در نیم فصل دوم از ۱۵ بازی فقط ۷ برد آورد و سه برابر نیم فصل اول شکست را تجربه کرد (!) تا با ۵ مساوی دیگر ۱۰ امتیاز را هم اینگونه از دست بدهد. نتایجی که با این همه ولخرجی و ریخت و پاش هرگز انتظار نمی رفت! ژنرالی که به مربی نیمه دوم معروف است، نیمه دوم بازی های را بدجوری وا داد! تراکتورسازی حتی دوم لیگ هم نشد و حالا برای رسیدن به آسیا آن هم به صورت مستقیم فقط باید در جام حذفی نفت تهران را شکست بدهد وگرنه به عنوان سهمیه چهارم ایران در فصل بعد با دو پلی آف باید به استقبال لیگ آسیایی برود. این تیم نیم فصل اول ۳۰ امتیاز گرفت ولی در نیم فصل اصلی لیگ، تنها ۲۶ امتیاز جمع کرد! این را می شد در قلعه نویی دید که به باور بسیاری عصرش به پایان رسیده و باید به کارهای متفرقه ای مانند رستوران داری و … بپردازد.

*قلعه نویی تهدید به کناره گیری هم کرد!

سرمربی تراکتورسازی که در نیم فصل دوم روزهای سختی را سپری می کرد، در دیدار با صبای قم و روی یک اتفاق واضح به شرافتش قسم خورد که اگر داور درست تصمیم گرفته باشد شرف ندارد فوتبال را کنار نگذارد. اتفاقا بعد از بازی هم مشخص شد داور درست تصمیم گرفته و او از این حیث در شرایط سخت تری قرار گرفت و البته از فوتبال هم کناره گیری نکرد!

تبریزی ها یک فصل دیگر هم در حسرت جام ماندند تا مربی میلیاردی شان که نتوانست با لشگری از ستاره ها و بهترین ها به نتیجه رسد، این روزها با چالش جدی شرافت مواجه شود. آیا او به شرافتش پشت می کند و درآمدزایی همراه با کارنامه شکست را در فوتبال ادامه می دهد؟