بازتاب «اجلاس ریاض» در سیاست داخلی پاکستان
در این مقاله ای با عنوان ‘تکلیف پاکستان در قبال مناقشه ایران و عربستان’ به قلم ‘سلیم صافی’ از سرشناس ترین چهره های رسانه ای پاکستان که در روزنامه ‘جنگ’ منتشر شده، آمده است: پیش از این، به دلیل اطلاعات نادرستی که دریافت کرده بود، تصور می کردم موافقت دولت پاکستان با انتصاب ژنرال راحیل شریف به عنوان فرمانده ائتلاف نظامی تحت رهبری عربستان، به سود منافع ملی پاکستان است و فکر می کردم ژنرال راحیل شریف از موقعیتی در ائتلاف برخوردار است که می تواند مانع از سوق داده شدن این ائتلاف به سمت فرقه گرایی شود.
وی می نویسد: اما سفر سه روزه اخیرم به ریاض(برای پوشش خبری اجلاس ریاض) و مشاهداتم در این سفر باعث شد نظرم تغییر کند و متوجه شدم ژنرال راحیل شریف در عربستان در موقعیتی که من تصور می کردم، نیست. در این سفر متوجه شدم که وی عملا هیچ نقشی در سیاستگذاری و تصمیم گیری های مربوط به ائتلاف ندارد.
در روزهای اخیر تعداد زیادی از رسانه های پاکستان بحث ضرورت انصراف ژنرال راحیل شریف از فرماندهی ائتلاف را مطرح کرده و حتی از سوی برخی رسانه های این کشور، گمانه زنی هایی مبنی بر تصمیم راحیل شریف به استعفا از این سمت صورت گرفته است.
علاوه بر رسانه های پاکستان، فضای پارلمان این کشور نیز بیش از پیش به سمت مخالفت با حضور این کشور در ائتلاف نظامی تحت رهبری عربستان حرکت کرده و شخصیت هایی چون رضا ربانی رئیس مجلس سنا و تعداد زیادی از نمایندگان پارلمان، از تصمیم دولت پاکستان برای موافقت با انتصاب ژنرال راحیل شریف به فرماندهی ائتلافی که هیچ یک از اهداف و برنامه های آن هنوز اعلام نشده و مملو از ابهام است، به شدت انتقاد کردند.
درادامه این مقاله تاکید شده است: … بنا بر این منافع پاکستان اقتضا می کند که بلافاصله ژنرال راحیل شریف به پاکستان فراخوانده شود و پاکستان هم نقش خود در ائتلاف را همانند ترکیه و عمان محدود کند.
در بخشی دیگر از این مقاله آمده است: بدون تردید عربستان سعودی و ایران هر دو برای پاکستان از مهم ترین کشورها هستند؛ یکی به عنوان مهم ترین کشور جهان عرب و دیگری به عنوان یک همسایه مهم. پاکستان بایستی برای بهترین روابط با هر دو کشور تلاش نموده و در عین حال، مراقب باشد که روابطش با هر یک از این کشورها، بر روابط با دیگری اثر منفی نگذارد.
‘پاکستان نباید به هیچ وجه نباید رویکردهای جانبدارانه در روابط خود با ایران و عربستان اتخاذ کند. چنین رویکردی به سود پاکستان نخواهد بود.’
‘پاکستان باید سیاست دوستی با هر دو کشور را بطور متوازن دنبال کند و در روابط خود با عربستان و ایران، دچار احساسات و مواضع جانبدارانه نشود. رفتاری که آنها با ما دارند، متقابلاً باید همان گونه با آنها رفتار کنیم. هر کسی به ما عزت می دهد، با عزت و احترام پاسخ دهیم.’
در این مقاله آمده است: پاکستان باید برای آرام کردن فضای تنش میان ایران و عربستان تلاش کند زیرا مناقشات بین این دو کشور، به سود پاکستان نخواهد بود.
نگارنده در بخش دیگری از مقاله خود به حضور دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در اجلاس ریاض و تمایل عربستان به روابط با آمریکا و حتی اسرائیل اشاره کرده و نوشته است: زمامداران عربستان سعودی به خوشامد گویی و استقبال گرم از دونالد ترامپ تن می دهند و حاضرند به اسرائیل دست بدهند اما حاضر نیستند کوچک ترین نرمش در برابر ایران از خود نشان دهند.
در ادامه، نگارنده مقاله با اشاره به کمک های مالی سعودی ها به برخی گروه ها و شخصیت های پاکستانی، بطور مثال به ژنرال پرویز مشرف اشاره می کند و می نویسد: خود ژنرال پرویز مشرف به صراحت اعتراف کرد که با ثروت و پول عربستان سعودی در دبی و لندن ویلا و کاخ خریده است.
‘ما فقط نیاز داریم به اینکه پاکستانی باشیم و صرفا بر اساس منافع ملی و کشوری بیاندیشیم. شرایط کنونی منطقه، شرایطی حیثیتی برای پاکستان است. اگر عربستان سعودی برای دوستی با پاکستان، خصومت با ایران را شرط بگذارد پس ما نیز باید شریط بگذاریم که عربستان برای دوستی با ما، باید با هندی ها دشمنی کند. قطعا عربستان چنین نخواهد کرد. به همین ترتیب اگر ایران از ما بخواهد که با عربستان دوستی نکنیم، پس ما نیز در مقابل باید بخواهیم که ایران نیز دوستی با هند را پایان دهد و قطعاً ایران هم چنین نخواهد کرد. پاکستان نیز باید منافع ملی را در روابط با کشورها اصل قرار دهد./ر
