تشخیص زودهنگام سرطان پستان بدون آزمایش
پژوهشگران دانشگاه اصفهان در تحقیقاتی آزمایشگاهی، نانوحسگری زیستی ساخته‌اند که بتواند سرطان پستان را در مراحل ابتدایی بیماری و بدون نیاز به برداشت بافت از بدن شناسایی کند. نتایج این تحقیق می‌تواند در زمینه‌های مختلف پزشکی، داروسازی و آزمایشگاه‌های تشخیص طبی مورد استفاده قرار گیرد. در ادامه این مطلب را به نقل از ایرنا بخوانید.
دکتر سید عبدالله نوربخش رضایی- پژوهشگر دانشگاه اصفهان، دلایل اهمیت انجام این تحقیق را این گونه تشریح کرد: در اکثر روش‌های موجود برای تشخیص سرطان پستان عموماً نیاز به برداشتن بافت از بدن بیمار بوده و بنابراین جزو روش‌های تهاجمی محسوب می‌شوند. از طرفی، چنانچه این بیماری در همان مراحل اولیه تشخیص داده شود، درمان بسیار مؤثرتر و کم هزینه‌تر خواهد بود؛ لذا با توجه به نبود روش‌های تشخیصی دقیق برای این بیماری در مراحل آغازین، در این تحقیق بر آن شدیم تا گامی مؤثر در این راستا برداشته شود.
به گفته نوربخش رضایی، در این کار آپتاحسگر الکتروشیمیایی بسیار حساسی با هدف امکان تشخیص زودهنگام افراد سالم از بیماران مبتلا به سرطان سینه، با به‌کارگیری نانوکامپوزیت گرافن اکسید احیاء شده – پلیمر کیتوسان طراحی و ساخته شده است. مکانیسم عمل در این حسگر، همانند بسیاری از حسگرهای تجاری و ارزان قیمت قند خون، از نوع الکتروشیمیایی است.
وی در ادامه افزود: این آپتاحسگر با دقت بالایی میزان آنتی‌ژن HER۲ را اندازه‌گیری می‌کند. در واقع به دلیل تفاوت میزان غلظت HER۲ در سرم خون افراد سالم و بیمار، با اندازه‌گیری میزان این نشانگر در سرم خون افراد می‌توان در مورد سلامت آن‌ها و همچنین میزان پیشرفت بیماری اظهار نظر کرد.
نکته مهم دیگر این است که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان از آنتی‌بادی مونوکلونال تراستوزوماب با نام تجاری هرسپتین استفاده می‌شود. این داروی گران قیمت تنها در بیمارانی که سطح بالای گیرنده HER۲ را دارا هستند، مؤثر بوده و در سایرین بدون نتیجه و حتی با ایجاد عوارض همراه است. بنابراین، قبل از شروع درمان ضروری، به کمک این حسگر می‌توان غربالگری بیمارانی را نیز که واجد شرایط درمانی هستند، انجام داد.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر سید عبدالله نوربخش رضایی- عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان، آرزو طبسی- فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی نانو فناوری و انسیه شریفی- دکترای شیمی تجزیه این دانشگاه است. نتایج این کار در مجله Biosensors and Bioelectronic با ضریب تأثیر ۷ / ۰۷۸ (جلد ۱۵، شماره ۹۵، سال ۲۰۱۷، صفحات ۱۱۷ تا ۱۲۳) منتشر شده است.
