به تار موی سبیل قسم

بصیر،عجب دورانی شده!!! تو خیابان نمی تونی سرت را بلند کنی و به یه مرد نگاه کنی…آره درست خوندید، حتی به یه مرد هم نمیشه دیگه نگاه کرد…!!!

از قدیم که یادمون میاد ریش صورت و سبیل نشانه ی مردانگی بود، اگه می خواستن چیزی رو به امانت بگذارند، ریش گرو می گذاشتن یا اگه می خواستن قداست چیزی رو نشان دهند به سبیل قسم می خوردند.

قدیم یک تابلوی ۲۰*۳۰ سانتی متری بود و اسم یک بچه به عنوان معرف یک آرایشگاه زنانه و چند تا صندلی خالی توی آرایشگاش…

تو خونه ها خبری از میز آرایش و جعبه آرایش نبود، اگر هم بود مخصوص خانم و یا مادر خانواده بود و اگه توی خوانه ای دختر بود جرات دیدن این صندوق رو نداشت چه برسد دست بزنه، تازه اگه یه روزی از روی کنجکاوی و غفلت ازشون استفاده می کرد ضمن مورد شماتت قرارگرفتن می گفتن دختره و دیگه تکرار نمی کنه!!

اما امروز…!!!

صورت پسرامون از دخترا صافتر شده و کمتر اثری از محتویات مو روی چهره یک مرد دیده می شه…الان دیگه واسه همه عادی شده که دخترای مجرد دم درب این آرایشگاه های با مجوز و بی مجوز…!!! بایستند و منتظر نوبتشون باشند.

اما غیر قابل باور و تحمل که دم درب آرایشگاه های مردانه و چه بسا ….!!!زنانه صف کشیدن پسرایی که می خوان خودشونو واسه یه مهمانی ساده آماده کنند.

ابرو ملاک جوانان و خانواده ها برای ازدواج بود اما حالا هویت ها گم شده و دیگه پسرامون هم …!!! یاد این پیامک افتادم که چند شب پیش یکی از دوست هام فرستاد که (سلامتی بچه های قدیم که با ذغال واسه خودشون سیبیل می ذاشتن که شبیه به باباهاشون بشن نه بچه های الان که ابروهاشونو بر می دارند تا شبیه ماماناشون بشن)

چه زیبا گفت شهید چیت سازان( کسی می توان در شب عملیات از سیم خاردار دشمن رد بشود که به سیم خاردار نفسش گیر نکرده باشد)