عالمی که از انیشتین نامه محرمانه گرفت + تصویرسازی

به گزارش بصیر به نقل از  فرهنگ نیوز ، در ادامه ی معرفی علمای اسلام خلاصه ای از زندگینـامه حضرت آیت­الله العظمی حاج آقا حسین احمدی طباطبائی بروجردی(ره) مرجع بزرگ اسلام به مناسبت سالگرد ارتحال ایشان ذکر خواهد شد.

 

تولد: حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی سیدحسین طباطبایی بروجردی در سال(۱۲۹۲ ) [۱۲۵۴ ش] هجری قمری در بروجرد به دنیا آمد.

 

 

نسب : حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی ، با سی و دو واسطه به حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) می رسد.

 

رفتن به مكتب خانه: حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در سال (۱۲۹۹)هجری قمری در سن ۷ سالگی شروع به تحصیل در بروجرد کرد .

 

نخستین سر مشقی که معلم به وی داد این بود:«هزار و دویست و نود و نه».شاگرد تیز هوش از معلم پرسید:این سر مشق چیست؟معلم گفت:این تاریخ امسال است.

 

عزیمت به اصفهان : در سال(۱۳۱۰)هجری  قمری در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل وارد شهر اصفهان شد ، و مدت ۱۰سال در حوزه ی علمیه ی صدر ، تحصیلات خود را تکمیل،و دروس سطح و خارج فقه و اصول و فلسفه و کلام و هیئت و ریاضی و رجال و حدیث را فرا گرفت.

 

ازدواج: در سال (۱۳۱۴) هجری قمری در حالی که بیست و دو بهار عمرش را پشت سر می گذاشت به دستور پدر به بروجرد احضار شد،او گمان می کرد پدرش می خواهد او را برای ادامه تحصیل به نجف اشرف که بزرگترین حوزه علمیه شیعه بود بفرستد، ولی پس از ورود و دیدار پدر و بستگان مشاهده می کند که علی رغم انتظار او، مقدمات ازدواج و تأهل او را فراهم کرده اند، که بعد از دو سه ماه توقف در بروجرد به همراه همسرش به اصفهان بر می گردد و مدت پنج سال دیگر به تحصیل در اصفهان ادامه می دهند.

 

 

 

مدت اقامت در اصفهان : ایشان از سال ۱۳۱۰ هجری  قمری تا ۱۳۲۰ هجری  قمری مجموعا ۱۰ سال را در اصفهان به تحصیل پرداختند.

 

 

سید حسین موسوی کرمانی نقل می کند که: آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی روزی فرمودند من در اصفهان که بودم۱۸ ساعت را مطالعه یا مباحثه و یا تدریس داشتم و ۶ ساعت را به خواب و خوراک اختصاص داده بودم و وقت غذا خوردن در دست چپم کتاب بود و با دست راستم لقمه ای از غذا بر می داشتم و تا این یک لقمه غذا را می خوردم دو سطر کتاب را مطالعه می کردم و تا غذا را می خوردم دو صفحه کتاب را مطالعه کرده بودم و می فرمودند: من در تمام عمرم یک دقیقه را به بطالت صرف نکردم و یک کلمه لغو هم از دهان من در نیامده است.

 

 

 

در سال ۱۳۱۹ هجری قمری مجدداً پدرش از بروجرد او را می خواند، ولی این بار خاطر نشان می سازد که قصد دارم تو را به نجف اشرف بفرستم، دانشمند نابغه جوان هم با اشتیاق زایدالوصفی بار سفر بسته، اصفهان را به قصد بروجرد ترک می گوید.

 

نجف اشرف : حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در سال (۱۳۲۰)هجری قمری وارد نجف اشرف می شود.

 

 

حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی یکی از طلبه های فاضل درس خوانده عالمی بود كه در سن ۲۸ سالگی توانسته بود مدارج عالیه كمال را پیموده و مجتهداً راه نجف را در پیش گیرد تا با دیدن اساتید بزرگ نجف اطلاعات خود را كامل و مبانی علمی محكم خود را مستحكم سازد .

 

مدت توقف در نجف : حضرت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در سال(۱۳۲۰)هجری قمری وارد نجف شدند و تا تاریخ ۱۳۲۸هجری قمری در آنجا به درس و بحث  مشغول بودند، که مجموعا ۹ سال در نجف اقامت داشتند.

 

 

آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در نجف فصول تدریس می کردند.

 

شیخ محمد حسین اصفهانی مولف کتاب فصول در علم اصول از مجتهدین و نوابغ بزرگ است وی در کتاب فصول ایرادات بسیاری بر نظرات میرزای قمی در کتاب قوانین الاصول وارد ساخته که آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی سعی داشت تمامی اشکالات صاحب فصول را بر قوانین بیان و سپس رد کند. در مجلس درس فصول ایشان بالغ بر دویست نفر از فضلای حوزه ی علمیه نجف شرکت می کردند.

 

باز گشت  از نجف به بروجرد : در اواخر سال  ۱۳۲۸ هجری قمری در اثر تقاضا و تاكیداتی كه والد مكرمشان فرموده بودند از نجف وارد بروجرد شدند .

 

 

 

 

 ایشان در زمان مراجعت از نجف به بروجرد نزدیک ۳۸ سال داشتند.

 

 

ا لف ) تاریخ اجازه نامه  مرحوم آخوند خراسانی به آیت الله بروجردی در سال ۱۳۲۸ هجری قمری می باشد.

 

 

ب)تاریخ  اجازه نامه آیت ‌الله شیخ الشریعه  اصفهانی به آیت الله بروجردی در ماه ربیع الثانی سال ۱۳۲۸ هجری قمری می باشد.

 

ج) تاریخ اجازه  نامه سید ابوالقاسم دهکردی به آیت الله بروجردی در ماه رجب سال ۱۳۲۰ هجری قمری می باشد.

 

مرگ پدر : ایشان در اواخر سال ۱۳۲۸ « هـ . ق » پس از دریافت اجازه اجتهاد به وطن مراجعت کرد . ۶ ماه پس از ورودش به بروجرد ، در سال ۱۳۲۹ هجری قمری پدرش بدرود حیات گفت و چون کفالت برادران و خواهران کوچک بر عهده وی گذاشته شد، ناگزیر به اقامت در بروجرد گردید .

 

مرگ استاد : آخوند خراسانی استاد ایشان در بیست و یکم ذیحجه سال ۱۳۲۹قمری در نجف درگذشت و در مقبره ی حاج میرزا حبیب الله رشتی به خاک سپرده شد .

 

 

 

 

آلبرت اینشتین در رساله­ی پایانی عمر خود با عنوان : دی ارکلرونگ”، یعنی : بیانیه” ، که در سال ۱۹۵۴ ( =۱۳۳۳ش ) آن را در آمریکا و به آلمانی نوشته است اسلام را بر تمامی ادیان جهان ترجیح می­دهد و آن را کامل­ترین و معقول­ترین دین می­داند. این رساله در حقیقت همان نامه نگاری محرمانه­ی اینشتین با آیت­الله العظمی بروجردی است که توسط مترجمین برگزیده­ی شاه ایران و به صورت محرمانه صورت پذیرفته است.

 

 

 

 

آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی به دنبال وفات فرزند و تالمات روحی در سال ۱۳۴۰ هجری قمری به مشهد مقدس کوچ کرد، و چند ماه در آن جا توقف کرد که بر اثر اصرار اهالی بروجرد  دو باره به بروجرد برگشتند.

 

 

در سال ۱۳۴۵ ق رئیس اداره ثبت احوال بروجرد، شخصی بهایی را به معاونت خود منصوب كرد. همچنین مراسمی با حضور زنان برهنه و وضعیت شرم آور، در سطح شهر به راه افتاده بود. این اخبار به گوش آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی رسید، ایشان به عنوان اعتراض به این اعمال ناروا، بروجرد را به مقصد عتبات عالیات ترک نمودند.

 

فرماندار بروجرد و دیگر مسئولین شهر، مسئول اداره ثبت احوال و معاونش را برکنار و تنبیه نمودند و حضرت آیت الله بروجردی را به شهر برگرداندند. ولی آیت الله فقید بعد از چند ماه ، بر اثر دلتنگی و اعمال خلاف شرع مسئولین کشوری، به طرف عتبات رفته و در نجف اشرف ساکن گردید.

 

 

یکی از مشکل ترین ایام اقامت ایشان در بروجرد سال های ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۰ هجری قمری و دوران فشار و اختناق رضاخان است. این دوران مصادف بود با تلاش حکومت برای برداشتن عمامه، تعطیلی حوزه های علمیه، کشف حجاب و تعطیلی مجالس دینی و مذهبی. به گفته خود مرحوم آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی ،این دوران یکی از مصیبت بار ترین ایام زندگانی ایشان بوده است.

 

آغاز مرجعیت : در سال ۱۳۵۰ قمری حاج شیخ محمد رضا دزفولی از علماء خوزستان، در طی سه سال اقامتی که در بروجرد داشتند مراجعات دینی خود را به آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی ارجاع دادند و بعد از فوت ایشان در سال ۱۳۵۲قمری عموم مقلدین ایشان به آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی رجوع کردند و در سال۱۳۵۳قمری حاج سیخ حسین غروی بروجردی قبل از رحلت خود، مقلدین خود را به ایشان ارجاع دادند.

 

 

بعد از رحلت این دو بزرگوار، آیت الله محمد رضا دزفولی و  حاج شیخ حسین غروی و نیز بعد از  رحلت آیت الله حائری در سال ۱۳۵۵ قمری حاشیه ایشان بر عروه نشر یافته است.

 

سفر حج و بازداشت ایشان در برگشت به کشور : آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی ،در روز ۲۸ یا ۲۹ شوال ۱۳۴۵ هجری قمری برابر با ۱۳۰۶ شمسی  در سن ۵۲ سالگی جهت انجام مناسک حج، عازم مکه معظمه گردیدند. در این سفر ،حدود ۸ ماه در نجف اشرف توقف کردند و با یاران قدیم خود، آیات عظام میرزا حسین نائینی ، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء الدین عراقی و شیخ محمد حسین کمپانی که در آن تاریخ زعامت حوزه ی نجف را به عهده داشتند، دیدار کردند. هنگام بازگشت به ایران، گویا ایشان حامل پیامی مکتوب از جانب علمای نجف ، جهت علمای بر جسته ی دینی در ایران می گردند که ظاهرا در ،آخرین لحظه،از آوردن آن صرف نظر می کنند. در سال ۱۳۴۵ هـ . ق  هنگام ورود به ایران در مرز قصر شیرین بازداشت و پنهانی به ارکان حرب تهران منتقل گردیدند، که توقف ایشان در تهران یک صد روز به طول انجامید.

 

 

آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در اواخر سال ۱۳۲۸ هجری قمری به دنبال دریافت نامه ای از والد مکرمشان از نجف به بروجرد آمدند و این توقف تا روز پنج شنبه ۲۶ صفر سال ۱۳۶۴ هجری قمری که جمعا ۳۶ سال باشد به خاطر عللی به طول انجامید.

 

 

کسالت و مسافرت به  تهران : آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی پس از سی و شش سال اقامت در بروجرد ، در سال ۱۳۶۴ هجری قمری ( برابر با ۱۳۲۳ شمسی) جهت معالجه عازم بیمارستان فیروز آباد تهران گردیدند و حدود ۷۰ روز تحت معالجه قرار گرفتند.

 

 

 

 

سر انجام پس از دعوت های مکرر، آیت‌‏اللَّه العظمی بروجردی تکلیفی بر دوش خود احساس کرد و چون دلش آرام نبود بین الطلوعین جمعه در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی دست به دامان قرآن شد و استخاره جنین آمد و انزلنا من السماء….(سوره مومنون آیات ۱۸ و ۱۹ و ۲۰).

 

عزیمت به قم : با در خواست آیت الله خمینی و تعدادی از علماء از ایشان برای آمدن به شهر مقدس قم ، ایشان پس از استخاره به قرآن کریم عزم خود را برای آمدن به قم و تصدی حوزه علمیه آن جزم نمودند .و در عصر روز پنج شنبه ۲۶ صفر سال ۱۳۶۴مطابق با ۱۳۲۴ هـ.ش رهسپار قم گردید و از قضایای عجیب این است كه ارتحال و درگذشت آیت الله فقید هم روز پنج‌شنبه بود كه عصر ساعت چهار بعد از ظهر در كنار دخت موسی بن جعفر مدفون گردیدند .

 

 

در سال ۱۳۶۴هجری قمری برابر با ۱۳۲۳ شمسی ایشان نذر کرده بودند به مشهد بروند اطرافیان به ایشان گفتند خوب است مردم شهرهای بین راه مثل نیشابور ،سبزوار،شاهرود،دامغان و سمنان را آگاه سازیم . ایشان در جواب گفتند:هنوز یک کار برای خودم نکرده ام در حالی که هفتاد سال از عمرم می گذرد چرا می خواهید تشریفات درست کنید.دستور حرکت داد و بدون این که مردم بفهمند بیشتر مسیر را طی کردند. در نیشابور که اقامت فرمودند مرحوم آخوند – عالم بزرگ مشهد- به استقبال ایشان شتافت.

 

این سفر سه ماه به طول انجامید و این آخرین مسافرتی بود که ایشان بخارج از قم داشتند. و بعد از این سفر در خلال مدت شانزده سالی که در قم توقف داشتند غیر از دهات قم مسافرت دیگری نداشتند.

 

 

در اواخر سال ۱۳۲۵  هجری شمسی آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی به آقای فلسفی پیام دادند که شاه را ملاقات کن و بگو همان طور که در روزنامه ها نوشته اند چون زمینه اجرای لایحه اجباری کردن تعلیمات ابتدایی فراهم شده است تعالیم دینی را هم در کنار تعلیمات ابتدایی بگنجانند.

 

 

پیگیری مبارزات آیت الله بروجردی با فرقه بهائیت از سال ۱۳۷۷ هجری قمری شروع شد و در مصاحبه ای که با روزنامه کیهان انجام دادند نقطه نظرات خود را درباره بهائیان بیان نمودند….

 

 

در تیرماه ۱۳۲۹هجری شمسی دو نامه از سوی حاج شیخ محمد مصدر الاموری و گروهی از اهالی الیگودرز در ارتباط با فعالیت بهایی ها در این شهر و جاهای دیگر برای آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی نوشته شد که آیت الله هم مرقوم فرمودند به آقای فلسفی که در این باره با نخست وزیر – رزم آرا- ملاقات کند تا جلوی فعالیت آنها گرفته شود.

 

 

موضع آیت الله العظمی بروجردی درقبال اشغال قدس شریف و سرزمین فلسطین ، توسط متجاوزان صهیونیست، موضعی غیرتمندانه بود . ایشان در سال ۱۳۲۷ ش . بیانیه پر محتوایی را در محکومیت صهیونیسم بین الملل و غاصبان فلسطین صادر فرمود و در آن از مجاهدان فلسطینی با احترام یاد کرده و برای پیروزی آنها دعا می کرد. (متن نامه در کتاب مفاخر اسلام نوشته علی دوانی صفحه ۳۶۲ آمده است).

 

 

آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی در ماه ربیع الاول سال ۱۳۷۵ آقای محققی را به حضور طلبید و پس از دادن دستورات لازم و تمهید مقدمات ایشان را بسوی بندر هامبورگ واقع در آلمان غربی اعزام داشتند.

 

 

عبد المجید سلیم شیخ دانشگاه الازهر – قاهره جواب نامه آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی را در تاریخ جمادی الثانی۱۳۷۱هجری قمری می دهند.

 

 

شیخ محمود شلتوت جواب نامه آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی را در تاریخ ۲۴ ذیقعده الحرام ۱۳۷۹هجری قمری می دهند.

 

 

 شیخ محمود شلتوت رییس دانشگاه الازهر مصر از معدود علمای اهل سنت است که فتوای جواز تقلید از مکتب شیعه ی اثنی عشری را صادر کرده است . در قسمتی از این فتوی تاریخی که در روز ۱۷ ربیع الاول ۱۳۷۸ قمری برابر با ۱۷ مهر ۱۳۳۷ شمسی و در روز میلاد پیامبر گرامی اسلام (ص) و حضرت امام جعفر صادق (ع) صادر شد ،آمده است:

 

کسی که مقلد یکی از این مکتب های (چهار گانه) باشد می تواند به مکتب دیگری(هر مکتبی که باشد)منتقل شود. مکتب جعفری معروف به مذهب امامی اثنی عشری مکتبی است که شرعا پیروی از آن مانند پیروی از مکتب های اهل سنت جایز می باشد.

 

 

 از تاریخ ۲۶ صفر سال ۱۳۶۴مطابق با ۹دی ماه ۱۳۲۴هـ.ش  الی چهار شنبه ۱۱شوال ۱۳۸۰ هـ.ق.برابر با۹/۱/۱۳۴۰ ش.در شهرستان قم با همکاری آیات و اساتید علما ،حوزه عریض و طویلی مملو از علمای اعلام و حجج بزرگ اسلام بر پا نمود که شعاع این حوزۀ پرفیض در سراسر جهان نورافشانی نمود.

 

 

 ظرف شانزده سال مرجعیت و زعامت آیت ‌‏اللَّه العظمی بروجردی استادان و دانشمندان و فضلای حوزه علمیه قم بیش از سیصد جلد کتاب در فقه، اصول، فلسفه،منطق، کلام، تفسیر، حدیث،رجال،درایه، رد بر مذاهب مختلف و مکتب های مادی و ادبیات تاری و پارسی نوشته اند،که به چاپ رسیده است.

 

 

نخستین شماره این مجله دربهمن سال ۱۳۳۷ هجری شمسی با جلدی زیبا و کاغذی اعلا و مطالبی دینی و علمی در خور فهم نسل جدید به طرز جالبی انتشار یافت، و اولین شماره این مجله در شصت صفحه و در قطع وزیری انتشار یافت.

 

اولین شماره فصلنامه مکتب تشیع در مهر ماه ۱۳۳۸ در صد و شصت صفحه انتشار یافت.

 

 

برای اینکه کتابخانه در معرض استفاده عموم قرار گیرد در روز جمعه ۲۷ شوال ۱۳۸۰ قمری یعنی درست پانزده روز بعد از رحلت ایشان مطابق ۲۵ فروردین ۱۳۴۰ طی مراسم بسیار ساده ای با حضور آقایان علما و مجتهدین در حالی که همه متاثر و قطرات اشک بر گونه داشتند ، کتابخانه رسما افتتاح شد.

 

 

 در سال ۱۳۸۰ هـ .ق یک روز قبل از رحلت آن مرد بزرگ، یکی از خبر نگاران خارجی بنام تیستا که به زبانهای انگلیسی و آلمانی و فرانسوی آشنایی داشت به قم می آید و به وسیله آقای دکتر نبوی پزشک معروف آیت الله، به منزل ایشان راه می یابد ولی چون آیت الله از ملاقات ممنوع بوده اند و بعلاوه با خبرنگاران  لذا توفیق ملاقات پیدا نمی کند ولی وقتی خانه ساده ایشان را می بیند می گوید اسلام تبلیغات نمی خواهد بزرگترین تبلیغات برای اسلام همین زندگی ساده رهبران آن است.

 

 

پروفسور موریس متخصص معروف قلب که از فرانسه برای معالجه آیت الله به قم دعوت شده بود می گوید ظرف۴۸ ساعتی که در شهر قم بودم و چند بار به ملاقات آیت الله رفتم جاذبه روحانیت آیت الله به قدری برای من جالب بود که هرگز در مدت عمرم تا این حد تحت تاثیر یک مقام و شخصیت روحانی واقع نشده بودم….