به کدام ظرافت دیپلماسی ظریف دل خوش باشیم ؟!

به گزارش بصیر به نقل از بلاغ، در حالی سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی را پشت سر گذاشته ایم  که حضور تاریخی مردم در حماسه هایی چون ۲۴ خرداد، ۱۳ آبان و ۲۲ بهمن تجلی بخش بیانات رهبر معظم انقلاب در تحقق حماسه سیاسی بود، حماسه ای که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی های متفاوت نسبت به توصیه اکید کرده  و رضایت خود را از تحقق آن که نقش عمده ای از آن بر دوش مردم بود را اعلام داشتند.

اما بحث اقتصاد مقاومتی و اعلام ابلاغیه مهم معظم له  در سال گذشته و تداوم نامگذاری سال جدید به مقوله اقتصاد نشان از آن دارد که دولت در تحقق این امر مهم و حیاتی موفق نبوده و حتی رو به افول بوده است.

اقتصادی که دولت جدید آن را با سیاست مخلوط کرده و تنها راه نجات از بحران تحریم را در پی آن دیده است، اقتصادی که شکوفا شدن آن از نظر مردان دولتی با لغو تحریم های ایجاد شده از سوی غرب صورت خواهد پذیرفت و به همین دلیل موضوع اصلی کار خود را اقتصاد در سایه سیاست قرار داد.

مذاکرات ژنو پیرامون انرژی هسته ای ایران بهترین بهانه برای دولت بود تا از آن برای بهبود شرایط اقتصادی به زعم خود عمل کنند، مذاکراتی که در اواخر آبان ماه به طور جدی آغاز شد و همچنان گامهای طراحی شده خود را طی می کند و به سر مقصد نرسیده است.

دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشور به نمایندگی از ملت بزرگ ایران در این مذاکرات حاضر می شود تا با ایجاد راهی تحریم ها را شکسته و بهبود شرایط اقتصادی که خواسته مهم مردم و دستور واجب الاطاعت رهبری است را به ارمغان بیاورد.

بر اساس نظر کارشناسان نه تنها شرایط اقتصادی در کشور بهبود نیافت بلکه با حضور در این مذاکره و اعطای امتیازات زیاد در قبال دریافت وعده هایی که ماهیت بی اعتمادی غرب، ما را امیدوار نساخته است عزت و اقتدار ایران نیز خدشه دار گردید تا جاییکه پیش بینی رهبر معظم انقلاب   درست از آب در آمد و با بیان اینکه ما به این مذاکرات امیدوار نیستیم بار دیگر  به دستگاه دیپلماسی نشان دادند که به غرب نباید تکیه کرد.

به نوعی مردان دیپلماسی لبخند به رایگان زحمات شهدای هسته ای را به ایادی استکبار و غرب با دستان خود هدیه داده اند و گویی ما به آنها در طول زمان بد کرده ایم و بدهکار آنها بوده ایم.

سناریوی ظریف دیگری که از مردان ظریف دیپلماسی در سال گذشته اتفاق افتاد اخراج دانشمندان هسته ای بود. دانشمندانی که همکار شهدایی چون شهریاری ها و احمدی روشن ها بوده است و با اعتراض موج وسیعی از خانواده های شهدا به ویژه پدران شهدای هسته ای روبرو گردید.

باید اذعان نمود در پی انجام تعهدات قرارداد اولیه ژنو مردان غربی به ویژه آمریکایی بارها از افزایش تحریم حتی در زمان مذاکرات و اعتماد سازی دم زده اند و حتی چند شرکت ایرانی نیز تحریم شده اند  اما چه برخورد قاطعی با آنها به عمل آمد، روانچی، عراقچی، افخم و ظریف با ظرافت هرچه تمام تر این سخنان را محکوم کردند و دیگر هیچ…

جدیدترین سناریویی که مردان دیپلماسی لبخند با آن گریبانگیر شده اند ربوده شدن ۵ مرزبان کشور از سوی گروهک جیش الظلم می باشد.

یک ماه از ربوده شدن آنان گذشت و سخنرانی های فراوان در خصوص آزادی آنها صورت پذیرفت اما ماهیت عملیاتی به خود نگرفت تا اینکه این گروهک تروریستی گروهبان وظیفه جمشید دانایی فر را به شهادت رساند، شهادت مرزبانی که بیش از یک ماه انتظار آزادی را کشید، آزادی که می توانست با برخورد قاطع وزارت خارجه صورت بپذیرد تا دانایی فر امروز فرزند چند روزه خود را در آغوش بکشد.

در قبال این ظلم بزرگ باز هم خانم افخم سخنگوی وزارت خارجه در پشت تریبون قرار گرفت و این جنایت بزرگ را فقط محکوم کرد، محکومیتی که هیچ دردی از این خانواده داغدیده دوا نمی کند، اما ظریف و گروهش که به خوبی بر طبل محکومیت جنایتکاران می زنند باید آن را در مرحله اجرا قرار داده تا مابقی مرزبانان را به آغوش وطن باز گردانند.

به نظر می رسد در این مدت ۸ ماهه ای که وزارت امور خارجه جدید بر مسند امور نشسته است جز حرکات انفعالی و پلکانی راه به جایی نبرده است و نمی دانیم که به کدام ظرافت آقای ظریف باید امیدوار بود، حضور در فیس بوک و گذاشتن چند کامنت یا بی سواد خواندن منتقدینش…؟ قضاوت با شما