ایستادن پای قله‌​ای رفیع

بالیدن معنوی و معرفتی انقلابی که ۳۵ سال از عمرش می گذرد، در جهانی که زخم خورده از زیاده خواهی و تعدی استکبارگران و گماردگان آنان بوده و هست، طرح و افقی نو در نگرش، اندیشه، هنر و هنرمند مسلمان ایجاد کرد و برانگیختگی مبارکی را در اصل و اساس هنر رقم زد.

نگاهی اجمالی به آنچه قبل از انقلاب در این سرزمین فرهنگمدار به عنوان هنر و ادبیات مطرح بود و مقایسه آن با تحول پدید آمده بعد از پیروزی نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره)، جای هیچ اما و اگری را باقی نمی گذارد، چه رسد به این که کنکاشی محققانه و علمی صورت بگیرد، آن وقت است که پای آمار و ارقامی مبهوت کننده از آثار پرشمار کیفی و پدیدآورندگان آثار هنری، ادبی و فرهنگی در حوزه های متنوع به موضوع باز می شود که حقیقتا تبیین و ثبت همه جلوه ها و برکات حاصل شده به مراتب، نیازمند زمان بیشتر است.

ما امروز در کنار هنر و ادبیات گرانسنگ انقلاب، حال کسی را داریم که در پای قله ای رفیع ایستاده و مادام که در سایه آن قرار گرفته، چنان که شایسته است متوجه ارجمندی و عظمت آن نمی شود و به تعبیری، افزون بر درک بیننده است، چه خوش گفته اند که سر دلبران را باید از گفته ها و شنیده های دیگرانی یافت که از دورتر و آن سوتر شاهد و ناظرند، حتی اگر در کورسوی تئوری ها و مواضع فارغ از واقعیت دشمنان و کسانی که این سال ها، از بی رنگی و فرسودگی متاع ناچیز خود در برابر موالید پرمایه و تاثیرگذار نویسندگان، شاعران، فیلمسازان و دیگر هنرمندان و کوشندگان متعهد و الهام پذیرفته از حقیقت مقدس انقلاب و شهیدان پا در رکاب آن، در رنج بوده و لب به شکوه می گشایند، باشد.

امروز، فقط دغدغه حفظ و تکریم این ارزش والای به دست آمده مطرح نیست، بلکه ادامه آن با تاثیرگذاری ژرف تر بین نسل های جدید انقلاب مدنظر است، نقد آسیب شناسانه اهل قلم و پژوهش و رسانه چنانچه با تحلیل خردمندانه نهادها و دستگاه های متولی فرهنگ و فرهیختگان دانشگاه توام شود، نه تنها موضوع حفظ را تحکیم می بخشد؛ بلکه با نمایاندن راه های نرفته و فصل های تجربه نشده، فرصت های تازه ای را برای خانواده بزرگ هنر و ادبیات انقلاب فراهم می آورد، از مصادیق آن می توان به حضور چهره های شناخته شده فرهنگ و هنر در محیط های دانشگاهی و تعامل هنری و ادبی با دانشجویان و ورود آثار ادبی به متون دانشگاهی اشاره کرد.

امروز نخبگان علمی و هنری در معرض هجمه های فرهنگی آسیب دیدگانی از انقلاب قرار دارند که بر طبل توخالی حذف مولفه های فرهنگی و هویتی از بدنه هنر و ادبیات و مایوس سازی فعالان این وادی ارجمند می کوبند، در مقابل ظرفیتی عظیم از استعدادها، قلم ها و اندیشه های نسل های تازه، وارد میدان شده اند و دستاوردها و پیشرفت هایی بزرگ در همه عرصه ها پدید آمده و به گوش جهان رسیده است، آیا جای آن ندارد که دستگاه ها و نهادهای مسئول ضمن اهتمام جدی تر و وسیع تر، مدل های جدیدتری در حمایت از سرمایه های عظیم فرهنگی از خود نشان دهند؟

از سویی دیگر تقویت نیروهای فعال فرهنگی، ادبی و هنری در استان های کشور، ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد و هرچقدر به جلو می رویم، اهمیت موضوع بیشتر از گذشته پررنگ می شود، مبادا از روشن نگاه داشتن چراغ فرهنگ و هنر این سرزمین فرهنگمدار در استان ها و شهرستان های کشور غفلت کنیم، زیرا در پایتخت در طول سال و به اندازه ای قابل قبول شاهد و ناظر اقداماتی هستیم که البته در مقالی دیگر می توان به جزئیاتی در این خصوص با هدف ارتقای کیفی و کمی امور و تشویق متولیان امر پرداخت.

و سخن آخر این که قرار گرفتن روز هنر انقلاب اسلامی در آغازین روزهای هر سال مهم است، لکن اهمیت موضوع در سال جدید قدری پررنگ تر و بالاتر است و آن، تاکید رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی بر فرهنگ است. بیاییم یک یا علی جانانه بگوییم و آستین همت بیشتر را بالا بزنیم…

منبع: صدخبر