با اعتبار طوسی ها باید زندگی کرد نه بازی!

بصیر، در بیست و هفتمین سالروز عروج خونین سالک الی الله و عارف بالله عزیز دلم سرلشگر شهید طوسی دلگویه ای را به دوست شهیدم و نیز خانواده متقی و ولایی ایشان تقدیم تا بخشی از بدهی سالانه ام را ادا کرده باشم!

طوسی، عاشق ترین پرنده ایست که ماندگارترین پرواز را در زیباترین معراج عشق به یادگار گذاشت!

طوسی، مقاوم ترین دونده ایست که توقف نداشت و متواضع ترین فرمانده ایست که تکلف نداشت!

طوسی رزمنده ای بی قرار، اما صبور! شیدا، اما فکور! دلربا، اما جسور! بی ادعا و بی غرور بود!

طوسی به تنهایی یک لشکر بود! امیری دلاور بود! مالک اشتر بود!

خطرپذیر و خاطره آفرین! دلنشین و آتشین! همیشه متبسم و شیرین بود!

متوکل و متوسل! عارف و اهل دل! و وقار منزل و محفل بود!

عشق را می فهمید! وصل را می سنجید! درد را می چشید!

کربلا نرفته، کربلایی بود! عروج نکرده، آسمانی بود! قیامت ندیده، بهشتی بود!

از فرشته ها، فرشته تر! از پرنده ها، پرنده تر! خلاصه از همه گل ها، گل تر بود!

با همه بود و از همه برتر بود! از زمینیان، سرتر بود! خاکی تر از همه خاکی ها، اما از افلاکیان، افلاکی تر بود!

با رفتنش، مرغ دل ما، دیگر برای پرواز هوایی نمی شود! بی تابی نمی کند! سمایی نمی شود!

طوسی، از نسل نادری بود که خیلی زود کمیاب شدند! کیمیا شدند! در ناکجاهای دل آبادها، تنها شدند!

طوسی، بازمانده ای از سپاه حسین(ع) بود که در رکاب پیر خمین، کربلا را در جبهه ها متجسم کرد!

طوسی، تداعی رشادت عباس بن علی(ع) و مالک اشتر نخعی بود که تا شهادت، لحظه ای نیاسود و نیارامید!

خلوص و عشق، دستمایه زندگی مؤمنانه شهید طوسی بود که ثمره مشهودش نفوذ در قلبها و عروج تا خدا بود!

معارف دینی شهید طوسی، در بندگی بی قید و شرط و رضایت از هر آنچه که روزی او بود، خلاصه می شد!

اگر چه طوسی ها، همیشه در اقلیت اند، اما در چشم انداز ما، واصل به همان بی نهایت اند!

برخی می گویند شهادت، خط پایان ماراتن مجاهدانه شهداست، اما من معتقدم که این آغازی دیگر است!

شهید با شهادت الگو می شود و جامعه را برای خونخواهی خویش، فراخوان می کند!

طوسی ها، بزرگراهی را طراحی کرده اند که ما تا انتهای دنیا، رهرو آنهائیم و دل در گرو آنها داریم!

همراهی با طوسی ها، قدرشناسی از نعمت حضور شهدا به عنوان ولی نعمتان جامعه است!

مراقب باشیم که وقتی زبان ظاهر ما به تجلیل از شهید طوسی ها می پردازد، زبان باطن ما به آنها نتازد!

همراهی با شهدا، لبیک گفتن به ولایتی است که شهدا در خیمه گاه کربلایی آن، از جان مایه گذاشته اند!

همراهی با شهدا، استکبارستیزی است که شهدا با نثار خونشان آن را از عمق جان فریاد کرده اند!

همراهی با شهدا، همدلی با بازماندگان و یارانی است که حتی از مصیبت فراق شهدا، حماسه ها ساخته اند!

ادعای همراهی با شهدا ناکافی است و شرط آن، زندگی شجاعانه ای است که دنیا خواهی در آن راهی ندارد!

طوسی یک نام نیست، کلام نیست، بلکه یک مرام است، مکتب است، اعتقاد و تجلی یک اهتمام است!

سابقه همراهی با طوسی ها، کفایت نمی کند! اعتبار این سابقه، منوط به استمرار آن در شرایط اکنون است!

با اعتبار طوسی ها، بازی نباید کرد، بلکه زندگی باید کرد!

آنانکه در گذشته طوسی ها را درک نکرده اند، اکنون نیز نباید با لطایف الحیل و جنگ زرگری، از طوسی عبور کنند!

طوسی، خود عاشق گمنامی بود و برای گمنامی خود دعا می کرد، تجلیل ما از طوسی، نیاز ماست نه انتظار او!

طوسی، آقا بود نه آقازاده! دلداده بود، نه دل به دنیا داده! آزاده بود نه واداده! آماده بود نه جامانده!

از بازماندگان طوسی نیز نباید انتظاری جز این داشت، و وقتی که آنها نیز می خواهند آزاده باشند، آزارشان ندهید!

پرداختن به طوسی، طوسی نوازی یا کلمه بازی و جمله سازی نیست، بلکه طوسی پردازی، دل آوازی است!

لطفاً در ایستگاه طوسی، کمی بیشتر بیاندیشید! بزرگی طوسی را در اندازه تمثالش نجوئید! او را در خود او بیابید!

طوسی ها، همانند شهدای کربلا، تا همیشه تاریخ و برای همه نسل ها و همه عصرها قابل مطالعه اند!

لطفاً بجای طوسی سازی در اذهان علیل، طوسی یابی کنید و مستند دفاع مقدس را بر فیلم ها ترجیح دهید!

طوسی، همانند دوره حیات ظاهری اش، متواضعانه می نگرد و با هیچکس رقابتی ندارد، وَهم رقابت، وَهن اوست!

دأب طوسی، ولایی است، پس با نام طوسی، باندسازی نکنید! یقیناً طوسی در هیج باند و جناحی نمی گنجد!

لطفاً بنام نهاد و حلقه و محفل و خاطره، طوسی ها را مصادره نکنید! طوسی ها متعلق به همه اند!

طوسی ها، امامزاده های جامعه امروزند که طواف مقابر آنها باید حرکت ساز و حماسه آفرین باشد!

طوسی، نماد شجاعت ایمانی رزمندگان شمالی و تاریخ پر افتخار سرزمین علویان، یعنی شمال کشور است!

طوسی، شناسنامه لشکر ویژه ۲۵ کربلای مازندران و گیلان و گلستان است!

طوسی به همراه دیگر شهدای شاخص، اسناد زنده نقش آفرینی های بالادست شمالی ها در دفاع مقدس اند!

طوسی ها، ماندگارترین چهره های دوست داشتنی در ذهنیت های پاک و فعال شمالی ها تا همیشه تاریخ اند!

طوسی ها، رزمنده ساز و شهیدپرورند و جامعه همواره متؤثر از خط فکری و سیره عملی آنها رفتار می کند!

طوسی ها در باور مردم ما زنده اند و به یمن چنین باورهای زنده ای، استکبار جهانی هیچ غلطی نمی تواند بکند!

اعتراف می کنم که اشتهای نوشتاری ام در پردازش به شهید طوسی، انتها ندارد و میل به نگارش در باره طوسی ، امری کوششی نبوده و مثل اشعار و سخنان دلی، کاملاً جوششی است و در حالی تصمیم به پایان این نوشتار می گیرم که ارادت همچنان باقی است!

خوشا بحال شمال کشور که الگوهای کاملی همانند سرلشگر شهید طوسی دارد که در کنار شهدای شاخصی همچون سرلشگران و سرداران شهید حاج حسین بصیر، علیرضا نوری، ابوعمار، حسین مهرزادی و حسین بهرامی، انگیزه ساز و حرکت آفرین اند و عطر بوی وجود شریف آنها، شمال لاله خیز را به کنام شیران بیشه مبدل کرده است.

علیهذا تأکید می گردد که طوسی ها را فقط نباید در سالروزها و مناسبات و یادواره های سالانه به یاد آورد و با محدودنگری به آنها جفا کرد، بلکه باید آنها را به کمک رسانه ها و سایر تریبون ها، در زندگی ها جریان داد و از مرامشان، فرهنگ سازی کرد و زندگی نامه ها و وصیت نامه ها و نامه های شهدای بزرگی همچون طوسی را باید به عنوان گزینه های روی میز نسل های امروز و فردا به تجلی در آورد تا هویت جویی آنها به کمال خواهی منجر گردد!

بهر حال باید پذیرفت که شهید بزرگوار طوسی همیشه قهرمان، نماد و مصداق عینی نفس قدسی و ملکوتی امام راحل در کشف و هدایت و سعادت بخشی به نسلی است که می توانستند در بستر ضدفرهنگی رژیم طاغوت، سرنوشتی غیر از این داشته باشند و انتخاب اسلام و قرآن و امام، موهبتی از جنس بعثت و کربلاست که شاید تکرار آن در بسیاری از براهه تاریخ، بعید جلوه کند، اما محال نبوده و شدنی است!

در پایان حقیر به عنوان یکی از کم مقدارترین دوستان شهید طوسی، از همه طوسی پردازان می خواهم که مبادا خدای ناکرده، بجای درست کردن ابرو، چشم ها را کور کرده و با انگیزه های درست، انگیخته های نادرست داشته و همانند دوستی خاله و خرسه رفتار کنند و از این لحاظ ضمن همراهی گام به گام و صمیمانه با خانواده گرامی اش که انصافاً به طوسی و آرمان های شهید طوسی وفادار مانده و زینب وار، پیام رسان صدیق خون عزیزشان بوده اند، تأکید می گردد که تلاش کنند تا با معرفی جامع، عمیق و همه جانبه ی اسطوره ای مانند سرلشگر شهید طوسی، این شهید شاخص را اسوه نسل امروز و نسل های فردا قرار دهند تا همانند مشعل های فروزان و خورشید تابناک، از جامعه و ذهن های پر از ابهام نسل هایی که بخاطر صغر سن و فقدان حضور در صحنه ها، پیشینه های سرخ انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را درک نکرده اند، تاریکی زدایی کند!

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه

 

 

بلاغ

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا