ویژگیهای مؤمن حقیقی در کلام امام رضا (ع)

به گزارش بصیر،  امام علی‌بن موسی‌الرضا (ع) از لحاظ علمی منزلت بالایی داشتند و از بیست و چند سالگی در مدینه به فتوا می‌نشستند. آن حضرت در حرم پیامبر (ص) می‌نشستند و هرگاه کسی از علمای مدینه در مسئله‌ای در می‌ماند،‌ همگی به امام اشاره می‌کردند و مسائل خود را از ایشان می‌پرسیدند و امام هم به آن‌ها پاسخ می‌گفتند. امام رضا(ع) در هر شهری از مدینه تا مرو که اقامت می‌کردند، مردم پیش او می‌رفتند و درباره مسایل دینی خود سؤال می‌کردند.

ثامن‌الحجج (ع) پیوسته با قرآن مأنوس بودند، آن را به دقت می‌خواندند و در آیات آن تدبر می‌کردند و می‌اندیشیدند که درباره چه چیز و در چه وقت نازل شده است. گفتار، ‌پاسخ و مثال‌های آن حضرت همه برگرفته از قرآن کریم بود.

ایشان در روایتی، مؤمن حقیقی را دارای سه خصلت از سنت خدا، پیامبر و ولی او دانسته است (کتمان سِر، مدارا با مردم و صبر در سختی‌ها) و به منظور بیان این سه خصلت به سه آیه «عَٰالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَی‌ غَیْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَی‌’ مِنْ رَسُولٍ…»(جن، ۲۷-۲۶)، خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ»(اعراف، ۱۹۹) و «وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء…»(بقره، ۱۷۷) استناد می‌کنند. (ابن بابویه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۸۲؛ طبرسی، ۱۳۸۵ق، ص۸۵)

آن امام همام در روایت دیگری فرموده‌اند: نزدیک‌ترین حالتی که بنده نسبت به خداوند دارد حالتی است که در سجده است و این سخن خداوند است که -در آیه ۱۹ سوره علق- فرمود: «… وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» (کلینی، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۲۵۶؛ ابن‌بابویه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۷)

منبع:

مجموعه تفسیری امام رضا(ع)، چاپ اول ۱۳۹۲،‌ انتشارات بنیاد بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع)