وقتی متحد «ملک عبدالله»، انتخابات سوریه را نامشروع می‌خواند
بصیر، جی کارنی، سخنگوی کاخ سفید اعلام کرده است که انتخابات ریاست جمهوری سوریه را مشروع نمی‌داند! وی بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه را متهم کرده که تلاش می‌کند خود را به‌عنوان کسی جا بزند که به‌صورت دموکراتیک انتخاب شده اما این انتخابات نه در داخل سوریه و نه در خارج از آن مشروعیت نخواهد داشت.
این سخنان سخنگوی کاخ سفید در شرایطی مطرح می‌شود که ۱۳ خرداد به‌عنوان تاریخ انتخابات سوریه اعلام شده و نام‌نویسی برای شرکت در این انتخابات از هم‌اکنون آغاز شده است. به عبارت دیگر، سوریه در شرایطی کاملا بحرانی، خود را برای رقم زدن صحنه‌ای از «شکوه عزم مردم سوریه» برای تعیین سرنوشت خود، آماده می‌کند اما ظاهرا غربی‌ها تمایلی به تحقق این مهم ندارند.
علاوه بر سخنگوی کاخ سفید، مواضع مشابهی از سوی ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه بریتانیا، لوران فابیوس، وزیر امور خارجه فرانسه و بان کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل اتخاذ شده است که این آخری از همه عجیب‌تر است. آقای بان کی مون به‌جای اینکه از روند مردم‌سالاری در سوریه دفاع کند، عملا در برابر آن ایستاده و عرض اندام می‌کند. عجیب‌ترین بخش سخنان بان کی مون آنجاست که برگزاری انتخابات را در تعارض با روند حل سیاسی مساله سوریه عنوان کرده است.
این اظهارات البته با صحنه میدانی سوریه نمی‌تواند بی‌ارتباط باشد. بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه در شرایطی که در صحنه میدانی تقریبا پیروز شده و مخالفینش را دیگر یارای تقابل با وی نیست، خود را در معرض رای مردم گذاشته است اما در طرف مقابل، کشورهایی علیه این انتخابات موضع می‌گیرند که متحدینشان در عرصه میدانی سوریه، عملا جنگ را واگذار کرده‌اند و از سوی دیگر، آن‌قدر فضائح اخلاقی از خود بر جای نهاده‌اند که هیچ‌گاه نخواهند توانست لکه ننگ این اقدامت فضاحت بار را از پیشانی خود پاک کنند.
یکی از موضوعاتی که نباید از آن غافل شد، رشد مجدد ادعاهایی از جنس «استفاده از سلاح شیمیایی» توسط دولت سوریه است که نشریات غربی و صهیونیستی و بالاخص پایگاه‌های نزدیک به منابع اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی به شدت در تلاش‌اند تا آنها را واقعی جلوه دهند. غرب احساس می‌کند که بار قبل با طرح ادعای شیمیایی توانسته امتیازاتی از دولت سوریه بگیرد و چه بسا این بار نیز بتواند با همین حربه، شمه‌ای از امتیازات سیاسی را از آن خود کند.
با این تفاصیل، اظهارات مقامات غربی علیه انتخابات در سوریه را می‌توان چنین جمع‌بندی کرد:
مخالفت با انتخابات در شرایط فعلی دست‌کم دو معنی دارد:
۱- برای طرف غربی، اصل دموکراسی در سوریه چندان مهم نیست بلکه چارچوب و محتوای این دموکراسی مهم است. آن نوع مردم‌سالاری در سوریه از نظر پایتخت‌های غربی پذیرفته شده است که خروجی آن تضمین شده و در راستای منافع قدرت‌های غربی باشد.
۲- تقریبا واضح است که طرف غربی یقین دارد در انتخابات ۱۳ خرداد، اسد بار دیگر پیروز خواهد شد. اگر ذره‌ای امید به آن داشتند که سوری‌ها به کسی جز اسد رای بدهند، از هم‌اکنون مشروعیت انتخابات را زیر سوال نمی‌بردند. تمام تحلیل‌های میدانی و افکارسنجی‌ها نشان از آن دارد که تا به این لحظه، اسد امید اصلی پیروزی در انتخابات است.
نوع اظهارات بان کی‌مون هم دست‌کم دو کار ویژه اساسی را در بر دارند:
۱- روشن است که همان‌طور که اندیشمندان رئالیست هم در نوشته‌های خود اشاره کرده‌اند، بزرگ‌ترین نهاد بین‌المللی یعنی سازمان ملل متحد نه نهادی بی‌طرف، که تجلی‌گاه منافع جناح‌های قدرت‌مند بین‌المللی است وگرنه اظهارات جانبدارانه آقای بان، نباید بر زبان آورده می‌شد
۲- بان کی‌مون نمی‌تواند میانجی بی‌طرفی در سلسله مذاکرات صلح سوریه، موسوم به ژنو باشد، چون عملا و علنا در حال حمایت از یکی از طرف‌های درگیر است.
۳- طرف غربی تنها به اظهار نظرهای سیاسی در زمینه انتخابات سوریه اکتفا نخواهد کرد. به‌نظر می‌رسد که علاوه بر این اظهارنظرها، باید انتظار شیطنت‌های دیگر از جمله اخلال عملی در برگزاری انتخابات را داشت. از جمله تدابیر ممکن تقویت مقطعی گروه‌های تروریستی است که می‌تواند در مقطع برگزاری انتخابات با تشدید درگیری‌ها کارهای اجرایی برگزاری انتخابات را مشکل کند.
۴- نظام سوریه با برگزاری موفق انتخابات آینده – فارغ از نتیجه آن که تعیینش بر عهده ملت سوریه است – می‌تواند به یک پیروزی بزرگ دست یابد. این پیروزی نه‌تنها در مرزهای سوریه مشاهده خواهد شد بلکه در فراسوی این مرزها، در منطقه خاورمیانه و حتی در پایتخت‌های غربی احساس خواهد شد. این پیروزی اثبات ثبات و توانمندی نظامی خواهد بود که ۳ سال است هدف انواع اقدامات تخریبی و تروریستی است.
۵- ارتجاع عربی همواره در تحولات خاورمیانه یک کلیدواژه است. این کلیدواژه اینجا هم به کار می‌آید. در حالی که برخی از مرتجعین متحد غرب در خاورمیانه هیچ انتخاباتی که معنی «انتخاب کردن» بدهد، ندارند و برگزار نمی‌کنند، جای این سوال همواره وجود دارد که غربی‌ها به چه رویی انتخابات سوریه را نامشروع می‌خوانند؟
منبع: صدخبر
