مداخلات نظامی شیطان بزرگ در دیگر کشورها/جنگ کره (۱۹۵۳ ـ ۱۹۵۰)

به گزارش بصیر، در بیست و پنجم ژوئن ۱۹۵۰، آتش جنگ به واسطه تحریکات سیاسی آمریکا در شبه جزیره کره برافروخته شد. این جنگ که ناشی از تقسیم شبه جزیره کره بود، در ابتدا با تهاجم کره شمالی به کره جنوبی با انگیزه یکپارچه کردن دو کره آغاز شد.

«مقامات پیونگ یانگ ادعا می کردند که مقامات کره جنوبی، پس از رد پیشنهادهای آنان در مورد وحدت کشور به شمال حمله کردند و عملیات آنان در ۲۵ ژوئن جنبه تدافعی داشته است.»۱ در واقع شبه جزیره کره آخرین مکانی در آسیا بود که آمریکاییان به نوعی تلاش کردند تا برآن منطقه تسلط یابند.

«در پایان جنگ جهانی دوم، آمریکاییان بخش جنوبی و روس‌ها بخش شمالی آن را در مدار ۳۸ درجه اشغال کرده بودند. برطبق توافق‌های کنفرانس یالتا، این تقسیم‌بندی جنوب و شمال کره بایستی با وحدت نهایی آنان پایان می یافت. اما همان تقسیم بندی میان رژیمهای کمونیستی و غیرکمونیستی در اروپای شرقی، در کره نیز به وجود آمد. کره شمالی یک جمهوری خلق را به رهبری کین ایل سونگ تأسیس کرد. در حالی که کره جنوبی در قالب جمهوری کره و به رهبری سینگمان ری بود.»۲

«نیروهای کره شمالی به منظور اتحاد مجدد در ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ میلادی به خاک کره جنوبی حمله ور شدند. در همان روز نخست با فشار آمریکا و در غیاب شوروی قطع نامه ای از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد صادر شد که طی آن خواستار متوقف شدن جنگ و عقب نشینی کره شمالی به شمال مدار ۳۸ درجه شدند.»۳

از آن جا که نماینده شوروی در آن زمان به دلیل مخالفت با نبود کرسی چین کمونیست در شورای امنیت در آن جلسه شرکت نداشته است، قطعنامه پیشنهادی آمریکا در خصوص اعزام نیروهای سازمان ملل به جنگ با کره شمالی سریعاً با موافقت اعضای حاضر در آن جلسه به تصویب رسید.

هم زمان با تصویب این قطع نامه شورای امنیت با فشار آمریکا از دولت های عضو درخواست کرد که جهت مقابله با تهاجم کره شمالی نیروهای خود را به شبه جزیره کره اعزام نمایند.

از این رو آمریکا به اتفاق ۱۵ کشور عضو شورای امنیت نظامیان خود را به جنگ علیه کره شمالی به آن منطقه گسیل داشتند. فرماندهی این نیروها برعهده ژنرال آمریکایی مک آرتور بود.

«در سپتامبر ۱۹۵۰ مک آرتور قوای آمریکا و کره جنوبی را در ۲۰۰ مایلی پشت جبهه پیاده کرد. کره شمالی در خطر محاصره قرار گرفت. جنگ با کره شمالی کشانده شد و در اکتبر ۱۹۵۰ تا ساحل رود «یالو» در مرز کره و چین پیش رفت.»۴

«در پکن، حزب کمونیست چین دچار وحشت شده بود، زیرا اگر نیروهای آمریکایی از رودخانه یالو (مرز بین کره و منچوری) عبور می کردند چه حادثه ای رخ می داد؟ چوئن لای (نخست وزیر چین) از طریق دولت هند برای آمریکا پیغام فرستاد که حضور ارتش آمریکا در مرزهای خود را تحمل نخواهد کرد.»۵

هشدار چین به آمریکا در این مقطع با عدم توجه دولتمردان آمریکا مواجه شد. از این رو چین کمونیست، ناخواسته وارد جنگ با آمریکا در کره شمالی گردید. در اوایل ورود چین به جنگ، تا حدودی شرایط به نفع کره شمالی و چین تغییر کرد.

«در ۲۷ نوامبر ۱۹۵۰، یک ارتش چهارصد هزار نفری چینی ها به نیروهای آمریکایی در کره حمله کرد. نیروهای آمریکایی کاملاً شکست خوردند و در کریسمس (۲۵ دسامبر) ۱۹۵۰ تا مدار سی و هفت درجه (مرز کره جنوبی و شمالی) عقب نشینی کردند. پیروزی اولیه چینی ها به قدری سریع بود که ترومن به درستی نمی دانست آیا باید از بمب اتمی در چین استفاده کند یا خیر؟ تهدید ترومن به استفاده از بمب اتمی در چین، کلمنت اتلی (نخست وزیر وقت بریتانیا) را بسیار نگران کرد و او با حالتی شتاب زده راهی واشنگتن شد تا به ترومن درباره استفاده از این سلاح برنده هشدار بدهد. ترومن نیز متقاعد شد و به سرعت تهدید خود را پس گرفت.»۶

در این زمان جنگ با شدت تمام بین دول درگیر ادامه داشت. نیروهای چینی تلاش می کردند تا ارتش آمریکا و متحدینش را از مناطق دیگر تحت اشغال به عقب برانند. اما در نیمه دوم ژانویه ۱۹۵۱ ضد حمله آمریکایی ها آغاز شد. آن ها توانستند دو تک بزرگ چینی ها را در آوریل و مه آن سال با شکست سنگین روبرو نمایند و پیشروی خود را به سوی مدار ۳۸ درجه ادامه دهند و در نزدیکی این مدار خط دفاعی را علیه چین و کره شمالی ایجاد کنند. در واقع از این مقطع زمانی به بعد، جنگ به حالت فرسایشی ادامه یافت و هیچ یک از دو طرف درگیر در این منازعه نتوانستند به پیروزی های درخور توجهی دست یابند، از این جهت زمانی که طرفین درگیر در جنگ به این حقیقت دست یافتند که ادامه جنگ و خونریزی فایده ای ندارد، تلاش خود را به کار گرفتند تا به نوعی به سمت برقراری آتس بس و صلح حرکت نمایند.

این تلاش دوطرفه از اواخر سال ۱۹۵۱ آغاز و در نهایت در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ بعد از دو سال بحث در خصوص چگونگی پایان جنگ و مسائل مربوط به آن موافقت‌نامه صلح توسط طرفین این مخاصمه به امضا رسید و این جنگ بدون هیچ پیروزی برای دو طرف به پایان رسید.

پس از پذیرش صلح «وضع دو کره نسبتاً به همان وضع سابق ماند. این جنگ بر روی هم خرابی ها، خسارات و تلفات بسیار فراوان به بار آورد و بسیاری از تأسیسات صنعتی و شهرها در آن ویران شدند. از نیروهای سازمان ملل و کره جنوبی ۷۴هزار کشته (۵۴۲۴۶ آمریکایی) و ۲۵۰هزار زخمی (۱۰۳۲۸۴ آمریکایی) و ۸۳هزار (اکثراً آمریکایی) مفقودالأثر و اسیر شدند.

تعداد کشته‌شدگان و زخمیان چینی ۹۰۰هزار تن و کره شمالی نیز ۵۲هزار نفر بود. در ضمن حدود ۴۰۰هزار غیرنظامی نیز در این جنگ کشته شدند.»۷

ادامه دارد…

احمد دواتگر «آمل»– کارشناس ارشد علوم سیاسی


۱٫ سیروس غفاریان، «از بحران موشکی کوبا تا بحران موشکی کره ـ کره چگونه اتمی شد» شرق، ۲۰ تیر ۱۳۸۵،ص ۶

۲٫ رابرت د. شولزینگر، «دیپلماسی آمریکا در قرن بیستم ۱۹۹۷ ـ ۱۸۹۸» ترجمه محمد رفیعی مهرآبادی، تهران، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۷۹ ص ۴۰۱

۳٫ کره شمالی، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، ۱۳۷۴، ص ۹۳

۴٫ جلال‌الدین مدنی، «مبانی کلیات علوم سیاسی»، پیشین، ص ۲۸۴

۵٫ رابرت د. شولزینگر، پیشین، ص ۴۰۱

۶٫ پیشین، ص ۴۰۵

۷٫ ساموئل هانتینگتون، «استراتژی نظامی آمریکا» ترجمه جمشید سرمستانی، تهران: نشر آرین ۱۳۸۲، ص ۵۴ ـ ۵۳

 
 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا