آزادی های یواشکی محصول روزنامه های زنجیره ای

به گزارش بصیر به نقل از گروه سیاسی-فرهنگ نیوز، چند وقتی است تفکر سکولاریزه کردن نظام مقدس اسلامی ایران، نمایش‌های مختلفی را در دستور کار خود قرار داده است، چیزی که هنوز مسئولین امر به آن توجه نداشته و سبب زیان‌های بسیاری در کشور شدند. این تفکر در سال‌های مختلف با روش‌های مختلفی وارد میدان مبارزه فرهنگی گردید. روزی با سلاح دین از سیاست جداست و روزی دیگر به روش مبارزه مستقیم با عادت و عرف اسلامی.

آنان گاهی این شعار را می‌دهند که اگر پیشرفتی است فقط و فقط با جدایی دین از سیاست است؛ همچون زمانی که قرار بود مجلس خبرگان قانون اساسی مواد اسلامی را تأیید کند، این جریان تمام عزم خود را برای مقابله با آن جزم کردند که نمونه‌ی آن را می‌توان در رأی گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در سال ۵۸، اصل ولایت فقیه در قانون اساسی، مبارزات و ترورهای اندیشمندان نظام مقدس اسلامی، حضور و راهپیمایی در مقابله با قوانین اسلامی همچون قصاص، حجاب و… اشاره نمود.

 

 

 

اندیشه‌هایی که جدایی دین از سیاست را رقم می‌زد و قبح زدایی را در دستور کار خود قرار می‌داد. رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در همین زمینه فرمودند: «از بزرگ‌ترین مظاهر شرک در عصر حاضر، تفکیک دنیا از آخرت و زندگی مادی از عبادت و دین از سیاست است؛ این همان شرکی است که مسلمانان باید با اعلام برائت، دامن خود و اسلام را از آن تطهیر کنند.» (۹۳/۲/۲۷) و یا در جای دیگر می‌فرمایند: «بعد از انقلاب تا امروز، شاید بیشترین حمله‌ای که به اصول فکری سیاسی نظام جمهوری اسلامی شده است، حمله به همین «عدم انفکاک دین از سیاست» است. همه جای دنیا به این حمله کردند؛ امروز هم حمله می‌کنند. امروز کسانی در اطراف دنیا نشسته‌اند، کتاب می‌نویسند، مقاله می‌نویسند، به زبان‌های مختلف و در محیط‌های دور از ایران و در همه جای جهان، گفتار تلویزیونی ارائه می‌کنند؛ برای این که ثابت کنند دین از سیاست جداست. سبحان‌الله! این قضیه «عدم انفکاک دین از سیاست»، در شکستن هیمنه قدرت‌های ظالم و ناحق، چقدر نقش عظیمی دارد که رهایش نمی‌کنند! روز به روز علیه قضیه «عدم انفکاک دین از سیاست» حرف گفته می‌شود، مطلب نوشته می‌شود. البته عده‌ای هم در داخل، گاهی مثل طوطی – که بی‌توجه، چیزهایی را تکرار می‌کند – مانند همان حرف‌ها را تکرار می‌کنند. البته بعضی هم اصلاً دلشان با بیگانگان است و دین را با کلیت خودش قبول ندارند!» (۷۶/۲/۱۳)

 

نکته مهمی که در این کلام نهفته است عمق حساسیت دین برای نظام‌های استعماری است. نظام‌هایی که گهگاه با اجیر کردن عده ای انسان در القای برنامه‌های خود هستند. برنامه‌هایی همچون مبارزه با حجاب، ترویج تفکر فمینیستی،  ساخت ده‌ها ساعت مستند و فیلم برای نشان دادن نکاتی که بتواند در جامعه قبح شکنی نمایند. بر همین اساس چند وقتی است که کمپینی با موضوع آزادی یواشکی توسط خبرنگار به اصطلاح مستقل ام آی سیکس و سیا و همکار پیشین روزنامه های زنجیره ای راه اندازی گردیده است. این افراد هدف خود را ایجاد آزادی برای انتخاب حجاب یا عدم آن می‌دانند ولی با بررسی چند نکته مهم می‌توان اهداف پشته پرده‌ی این جریان را فهمید.

 

 

این در حقیقت چیزی است که باید جمهوری اسلامی ایران مدعی آن باشد تا جاسوسان کشورهای غربی، پرسشی که مسلمانان آمریکا، اروپا بالأخص مهد به اصطلاح آزادی فرانسه و… باید از حاکمان و قانون گذاران خود بپرسند. پرسشی که آیا ماهم در اختیار پوشش، آزادی‌های خود را داریم؟

 

 

در حقیقت این مردم ایران نیستند که به دنبال آزادی یواشکی هستند؛ بلکه عده ای خارج نشین معاند با جمهوری اسلامی هستند که می کوشند از طریق تحریک بخشی از مردم، هرچند بسیار ناچیز، برای خود زمینه تحرکی فراهم نمایند و از این طریق راهی برای بقا و امرار معاش خود پیدا کنند.