سیستم سیاسی آمریکا مانعی برای توافق

بصیر/غربی ها هم به خوبی می‌دانند که جریان های سیاسی در ایران از مذاکرات هسته ای حمایت می‌کنند،گرچه شاید انتقاداتی هم نسبت به برخی مسائل مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵، داشته باشند، اما منتقدان مذاکرات را نفی نمی‌کنند و ادامه آن را خواهان هست. 

غربی ها هم به خوبی می دانند که جریان های سیاسی در ایران از مذاکرات هسته ای حمایت می کنند، گرچه شاید انتقاداتی هم نسبت به برخی مسائل مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵، داشته باشند، اما منتقدان مذاکرات را نفی نمی کنند و ادامه آن را خواهان هستند.

این که گفته می شود در داخل، اختلافات اساسی میان برخی گروه های سیاسی کشور درباره مذاکرات هسته ای وجود دارد، در واقع ترفندی است که از سوی رسانه های غربی و برخی در داخل برای دامن زدن به اختلافات انجام می شود.

دولت تدبیر و امید با برگزاری چندین دور مذاکرات هسته ای در چارچوب نظام، توصیه ها و دستورات رهبری با رعایت اصول نظام و انقلاب در حال گفت وگوهای فشرده و سنگینی است.

این مذاکرات و گفت وگوهای هسته ای با موافقت رهبر معظم انقلاب اسلامی آغاز شده و ادامه می یابد. باید بپذیریم که در صورت انحراف و یا تحمیل احتمالی خواسته های نامشروع و غیرقانونی از سوی غرب به جمهوری اسلامی ایران، بالاترین مقام کشور یعنی رهبری نظام همچون گذشته با آن مخالفت خواهند کرد. ویژگی نظام جمهوری اسلامی ایران در مقابل طرف های غربی به ویژه آمریکا در همینجاست.

یعنی شخصیتی به عنوان ولایت فقیه و رهبری فصل الخطاب است و با توجه به این که بر چنین موضوع مهم و حساسی اشراف کامل دارند، از انحراف و تحمیل زیاده خواهی های غرب جلوگیری خواهند کرد.

در این میان هم، گروه ها و طیف های سیاسی کشور نیز شاید در ظاهر اختلافات کوچکی در روند مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ با یکدیگر داشته باشند، اما هیچ یک از آنها با اساس گفت وگوها مخالف نیستند. نوع و جنس موافقت و حمایت هر یک از گروه های سیاسی با هم تفاوت دارد.

برخی گروه های سیاسی از جمله اصولگرایان که همراه با حمایت از کلیت مذاکرات، نقد و انتقاداتی هم به گفت وگوهای هسته ای دارند، نوک پیکان این انتقادات خود را بیشتر به سوی طرف مقابل به ویژه آمریکا هدف گرفته اند. دلیل آن هم به این خاطر است که آمریکایی ها همواره در خلال مذاکرات با کارشکنی هایی که انجام داده اند باعث به نتیجه نرسیدن توافق شده اند.

در کنار این کارشکنی ها، همواره از سوی مقامات کاخ سفید، دیده ایم که همچنان گزینه تهدید با این جمله که «گزینه نظامی همچنان روی میز است» عنوان شده و می شود.

آمریکایی ها همچنان گمان می کنند که همین تهدید و ارعاب ها و تحریم های اقتصادی باعث شده است تا ایران پای میز مذاکره بنشیند. اما چنین مواضعی از سوی مقامات آمریکا علیه ایران، نشان دهنده مشکلات و موانع داخلی همراه با محدودیت های سیاسی در تصمیم گیری نهایی از سوی آنهاست.

اکنون اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا، اختیار تام و کامل برای تصمیم گیری ندارد، چون در داخل کشور با فشارهای زیادی روبروست. از یک سو، نمایندگان مجلس آمریکا و از سوی دیگر لابی رژیم صهیونیستی فشارهای زیادی را بر دولت اوباما وارد می کنند. مقامات رژیم اسرائیل هم علاوه بر لابی این رژیم در خاک آمریکا، خود مانع بزرگی برای رئیس جمهور آمریکا محسوب می شود.

غرب و آمریکا باید توجه داشته باشد که اکنون این فرصت ایجاد شده است تا با مذاکرات درباره برنامه های صلح آمیز هسته ای ایران به گفت وگو بپردازند و در یک چارچوب و توافق منصفانه و عادلانه که حق قانونی ایرانی پایمال نشود، به نتیجه نهایی برسند.

به نظر می رسد که آمریکایی ها با شرایط ایجاد شده از سوی ایران برای مذاکرات را درک نکرده اند، یا اصلاً نمی خواهند این گفت وگوها به توافقی برسد و یا این که از پای میز مذاکره نشستن پشیمان شده اند و می خواهند، میز مذاکرات را به هم بزنند.

آمریکا به همراه هم پیمانانش اگر قصد به توافق رسیدن داشته باشند، باید این سه گزینه را از ذهن خود پاک کنند و با دید مثبت و منطقی پشت میز مذاکرات بنشینند.

صدخبر