کَل بازی، بازی محلی تنکابن

بصیر، دو گروه سه یا چهار نفره به فاصله بیست متر و در روبروی هم قرار می گیرند در جلوی هر فرد سنگ هایی به تعداد هفت عدد قرار دارد که اصطلاحاً به آن کَل می گویند و کَل به معنی گوزن است.

هر فرد در روبروی رقیب یا طرف مقابلش قرار دارد، رقابت بین دو گروه (الف) و (ب) شروع می شود.

ابتدا فردی از گروه الف، سنگی را به سوی سنگ های روبرو یا کَل پرتاب می کند. اگر آن فرد بتواند سنگ ها را بزند و باعث فرو ریختن آن شود حق پرتاب سه سنگ دیگر را خواهد داشت که به آن حق سه سِنگی می گویند.

اما در آن هنگام او باید منتظر رقیبش بماند تا او هم پرتاب سنگش را انجام دهد.

اگر طرف مقابل از گروه (ب) بتواند کَل یا سنگ ها را بزند، حق سه سنگی هر کدام از بین می رود. اما اگر از عهده آن کار برنیاید حق سه سنگی نفر گروه الف در مورد پرتاب سنگ ها انجام می شود تا سنگ ها یا کَل های بیشتری انداخته شود.

در انتهای بازی اگر گروه (الف) موفق شوند تمام سنگ های روبرویشان را بیندازند به عنوان گروه پیروز مشخص می شوند و هر فرد بازیگر بر روی کول یا دوش رقیبش سوار می گردد.

بر طبق قرار قبلی نفرات بازنده نفرات پیروز را همانطور کول می گیرند و به سوی کَل های ریخته شده می برند و آن سنگ ها را می چینند.

یعنی هر هفت سنگ را روی هم قرار می دهند سپس همانطور برمیگردند، سنگ ها یا کَل های خودشان را نیز تنظیم می کنند.

البته قرار دادن سنگ ها بستگی به قرار اولیه بازی دارد که در هنگام چیدن سنگ ها یا کَل ها، سواران سواره باید پایین بیایند یا همانطور سواره باقی بمانند.

 

 

بلاغ

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا