بازخوانی حماسه ماندگار لشکر ویژه ۲۵ کربلا در دوران دفاع مقدس

بصیر، هر کجا که نام مازندران می درخشد در پس این نور نام لشکری به بلندای عشق و دلدادگی زیبنده آن است و تلالو این درخشندگی را به دوش می کشد، غالب ۸۵ هزار رزمنده غیور مازندرانی در این لشکر روزهای خاطره انگیزی دارند.

***

«قوی، قدرتمند، خط شکن و خط نگهدار» این ها صفاتی، درخور و شایسته در مورد لشکر ۲۵ کربلاست که در کلام رهبر معظم انقلاب بدان اشاره شده است؛ بی تردید تاریخ هشت سال دفاع مقدس، شاهد و گواه این مدعاست. اهدا هزاران شهید،جانباز و آزاده، در عین آن که صدها کیلومتر از خط اصلی نبرد دور بوده، مصداق ولایت پذیری، احساس مسئولیت، جانفشانی و ایثار است. رهروان و دل باختگان آیین حسین (ع) و مکتب پیر خمین(ره) همچون همیشه اعصار این بار هم به خون خواهی آل آلله برخواستند و همه همت خویش را مصروف پاسداری و نگهبانی از شجره طیبه انقلاب اسلامی کردند.

سرداران و رزمندگان ظاهراً بی نام و نشان این خطه ی سبز، دشت های جنوب را لاله گون کردند. در برحه های حساس و بزنگاه های جنگ و در سخت و صعب ترین لحظات دوران دفاع مقدس، مردان این لشکر بی ادعا اما توانمند، حماسه هایی آفریدند که نظیر و نمونه نداشت. نام لشکر ۲۵ بر تارک ۲۲ عملیات می درخشد.

* سرآغاز مجاهدت ها

از ثامن الائمه که در تاریخ ۶۰/۷/۵ انجام شد تا بیت المقدس ۷ که در منطقه عمومی شلمچه به وقوع پیوست، تنها بخشی از دلاوری ها و سلحشوری های ایمانی دریادلان لشکر ۲۵ کربلا بوده است. در جدول ذیل به اختصار به برخی از عملیات ها پرداخته شده است. در این نمودار استعداد لشکر ۲۵ کربلا و برخی از مختصات عمومی آورده شده است.

آری اما هیچ نموداری نمی تواند از لحظه ای بگوید که چگونه خط شکنان غواص از دل موج مرده اروند گذشتند، دشمن را در پشت دژی به ظاهر نفوذناپذیر، غافلگیر کرده و شبه جزیره راهبردی فاو را به تصرف درآوردند. هیچ جدولی نمی تواند از اشک نیمه های شب و نجوای شبانه رزمندگان لشکر در هفت تپه بگوید.

از دلتنگی برادر از شهادت برادرش و شوق لقا الله. از شوق خرمشهر، از آزادی و سرافرازی و افتخار هویزه. کوه های حمرین، هورهای هویزه، جزایر مجنون، شیلر، مریوان و مهران، ماووت و سلیمانیه، آوردگاه کسانی بود که در جنگ ابدی ازلی خیر و شر در اردوگاه نور ایستاده اند.

چه تن ها در میان سیم خاردارها، پاره پاره شد. چه جان ها که میان میادین مین به جانان پیوست.  چه جسم ها که در اروند، دریاچه بوبیان، هورالعظیم، جزیره طویل، کانال ماهی، با آب های روان همراه شدند. شلمچه، کربلای مکرر شد. یاران حسین (ع) ۱۴۰۰ سال بعد، عاشورایی دیگر را رقم زدند.

به عشق رسیدن به بیت المدس، قدس ۱ و ۲ را پشست سر گذاشتند. رمضان و محرم، میعاد عارفان و سالکان کوی دوست شد. لشکر خدا دوباره در نبرد بدر به صیانت از اسلام ناب محمدی پرداخت و رمز این حماسه ها تأسی به قرآن و اهل بیت بود.

دجله، چزابه، فکه، چیلات، دزفول، شوش، آبادان ، سوسنگرد، بصره، حلبچه، بستان و عین خوش، معراج پاک ترین فرزندان این آب و خاک مقدس شد.

* سلحشوران آسمانی

بصیر، طوسی، ابوعمار، مهرزادی و ده ها سردار دیگر، گردان رزمندگان گمنام را تا جاده صراط الی الجنه، پیش بردند. و شهرهای کوچک و بزرگ دیار علویان، همه و همه، وعده گاه گسیل خیل عاشقان، در قالب سپاهیان محمد (ص) شدند.

بسیجیان و پاسداران روستازاده، بی آلایشی و صداقت را دستمایه یکی از عجیب ترین نبردهای دنیا قرار دادند. جنگی که در آن از مؤلفه های آشنای خشونت، مرگ و تراژدی، خبری نبود. قهرمانان این درام غریب، آدم هایی بودند که به خاطر عادی بودن، عجیب اند.  لشکر، تیپ، گردان، گروهان، دسته و نفر به نفر این نیرو در شکل گیری کارنامه افتخار آمیز آن نقش موثری داشته اند.

تخریب، اطلاعات، مهندسی رزمی، لجستیک، پشتیبانی و تدارکات، توپخانه، پدافند هوایی، امداد و پدافند، همه و همه دست به دست هم دادند تا یک جنگ به یک فرهنگ بدل شود. کمبودها و حتی فقدان ابزارها نتوانست کسی را از مسئولیتی بازدارد. عمل به تکلیف بر هر چیزی رجحان داشت. لباس ها و مکان ها با آدم ها معنی و شخصیت پیدا کردند، ورنه شلمچه، هفت تپه و فاو که تنها قطعه ای از زمین خدایند. رزمندگان خدوم لشکر ویژه ۲۵ کربلا، این میراث داران تشیع علوی، همچون بیرقی افراشته، آذین و زینت میدان دفاع از دستاوردهای انقلاب اسلامی هستند.

* مروری بر تاریخچه شکل گیری لشکر ویژه ۲۵ کربلا

پس از عملیات ثامن الائمه در سال ۱۳۶۰، در پی تصمیم فرماندهان ارشد سپاه، مأموریت انجام عملیات طریق القدس به «سردار مرتضی قربانی» واگذار شد. در همین راستا، تیپ ۲۵ کربلا و چند تیپ دیگر تشکیل گردید.

در آغاز راه اندازی تیپ ۲۵ کربلا، اکثریت ارکان این تیپ را رزمندگان اصفهانی تشکیل می دادند. اگرچه نیروهایی از سایر مناطق کشور نیز در این تیپ حاضر بودند.

در عملیات طریق القدس، نیروهای چندانی از استان های مازندران، گیلان و گلستان(منطقه۳) در این تیپ حضور نداشتند اما در عملیات فتح المبین در سال ۱۳۶۱، بخش گسترده ای از نیروهای تیپ ۲۵ کربلا، توسط استان های شمالی تأمین شد. همچنین برخی از فرماندهان مازندرانی نیز، در مقام فرماندهی گردان در این عملیات، ایفای نقش کردند که از جمله ی آن ها می توان به «سردار شهید یوسف سجودی» اشاره کرد.

پس از عملیات فتح المبین، این تیپ خود را برای انجام عملیات بیت المقدس در همان سال آماده کرد. در این عملیات هم، بخش اعظم نیروهای این تیپ را رزمندگان شمالی تشکیل می دادند.

شایان ذکر است، استان های شمالی با استعداد تقریبی ده گردان پیاده در عملیات بیت المقدس شرکت کردند که بیشتر این نیروها به ترتیب اولویت در تیپ ۳۷ نور، بیت المقدس و ۲۵ کربلا حضور داشتند. «سردار شهید حبیب الله افتخاریان (ابوعمار)» در مرحله ی دوم عملیات بیت المقدس، جانشین تیپ ۳۷ نور بود.

بعد از انجام این عملیات، بر اساس تصمیم فرماندهان، تأمین نیروهای تیپ ۲۵ کربلا، رسماً در اختیار منطقه ۳ قرار گرفت. به طوری که در عملیات رمضان در سال ۱۳۶۱، بیشتر نیروها و ارکان این تیپ، از رزمندگان سه استان شمالی بودند.

* سردار عمرانی، نخستین فرمانده لشکر ۲۵ کربلا

بعد از انجام این عملیات تا پایان عملیات محرم، فرماندهی این تیپ بر عهده سردار قربانی بود که در همین زمان، با دستور فرماندهان، تیپ ۲۵ کربلا به لشکر ۲۵ کربلا ارتقا یافت و فرماندهی این لشکر به عهده ی «سردار عبدالعلی عمرانی» واگذار شد. سردار عمرانی قبل از عملیات والفجر مقدماتی در سال ۱۳۶۱، در یک عملیات شناسایی در جنگل های امقر فکه، بر اثر ترکش مین والمر به درجه جانبازی نائل شد. همزمان با این رخداد، «سردار شهید صادق مُزدَستان (فرمانده تیپ مکانیزه ی لشکر)» نیز به شهادت رسید. در پی این واقعه، مسوولیت فرماندهی لشکر، به «حاج علی ییلاقی» سپرده شد. برادر ییلاقی هم پس از گذشت مدتی کوتاه از دوره فرماندهی اش بر اثر سانحه اتومبیل، مجروح شد و برای مدتی، «سردار کمیل کهنسال»، وظیفه هدایت و سرپرستی لشکر را عهده دار شد.

* فرماندهی سردار کوسه چی

دیری نگذشت که قبل از عملیات والفجر۴ در سال ۱۳۶۲، «سردار محمدحسن کوسه چی» به عنوان فرمانده لشکر منصوب شد و مسوولیت وی تا پایان عملیات بدر ادامه یافت.

* حضور مجدد سردار قربانی

پس از انجام این عملیات، سکان فرماندهی لشکر، بار دیگر قبل از عملیات قدس یک در خردادماه، سال ۱۳۶۴، به «سردار مرتضی قربانی» محول شد و تا پایان جنگ تحمیلی نیز این رسالت خطیر، بر  دوش وی قرار داشت.

بلاغ