چرا پیروزیم

بصیر، ۸ سال دفاع مقدس در برابر جنگ تحمیلی دشمن را یک پیروزی می‌نامیم، چرا؟چگونه است که ملت ما به این باور رسیده است که جنگی که آن همه خسارت مادی و معنوی و شهادت بهترین فرزندان این مرز و بوم را در پی داشت یک حماسه پیروزمندانه است؟ پاسخ به این سوال کمک می‌کند قضاوت بهتری درباره یکی از مهم‌ترین نقاط عطف تاریخ معاصر ایران داشته باشیم.

 

ما در جنگ با صدام پیروز شدیم؛

۱ـ چرا که دشمنی را که قرار بود چند روزه تهران را فتح کند و قادسیه ای را برای خود رقم بزند، ناکام گذاشتیم.

۲ـ پیروز شدیم چرا که در پایان این نبرد ۸ ساله یک وجب از خاک کشورمان در دست دشمن نماند.

۳ـ پیروز شدیم زیرا نه با یک کشور که با متحدان جهانی آن (آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان و…) جنگیدیم. اگر امروز ۱+۵ را در مقابل داریم آن روزها ۱+۱۰ را پیش روی خود داشتیم.

۴ـ در جنگ ۸ ساله پیروز شدیم چرا که توانستیم با استقامت به دنیا بقبولانیم که انقلاب اسلامی در پی تجاوز و تصرف هیچ سرزمینی نیست.

این موفقیت دیپلماتیک باعث شد تا از سوی سازمان ملل، عراق آغازگر جنگ و تجاوزگری جنایتکار معرفی شود.

و اما امروز؛ نبرد دیپلماتیک چندین ساله برای ما با همان مظلومیت و تنهایی و البته اقتدار و صلابت در حال تکرار است. مائیم و یک جهان غیرمنطقی، زورگو، پرتبعیض و زیاده خواه.

هیچ کس اگر نداند ملت ما امروز به خوبی می داند که ایران از هیچ تلاشی برای حل مساله هسته ای از طریق مذاکره، تعدیل خواسته ها و نرمش های قهرمانانه فروگذار نکرده است.

درهای خود را برای بازرسی های آژانس بین المللی انرژی اتمی بازگذاشته است. اما ناجوانمردانه گزارش های آژانس که با دیکته قدرت ها و آمریکا مشق می شود همیشه با یک یا چند بند برای کش دادن ماجرا همراه می شود که «ما نمی توانیم از عدم انحراف ایران به سمت فعالیت هسته ای غیرصلح آمیز اطمینان داشته باشیم هر چند هیچ شواهدی برای انحراف هم وجود ندارد.»

مردم ما امروز دریافته اند که پرونده هسته ای ایران بهانه ای بیش برای مهار انقلاب، اقتدار و پیشرفت کشور نیست و پرونده های متعددی همواره پیش روی کشورمان گشوده اند تا مانع نفوذ و انتقال پیام انقلاب و اسلام ناب باشند.

مذاکرات هسته ای که در دولت آقای روحانی با تیمی جدید و مورد اعتماد رئیس جمهور و رهبر معظم انقلاب کار خود را آغاز کرد امروز در ایستگاه پایانی قرار گرفته، اما برخی منابع مطلع از تردید در احتمال دستیابی به توافق جامع تا قبل از موعد سوم آذر سخن می گویند.

همه شواهد نشان می دهد تنها عامل به بن بست رسیدن احتمالی مذاکرات از زیاده خواهی های طرف مقابل بویژه آمریکا نشأت می گیرد.

هرچند امید می رود مقامات کاخ سفید با درس گرفتن از شکست های قبلی خود در مواجهه با ایران، این بار در دقیقه ۹۰، مواضع خود را تعدیل کرده و با کنار گذاشتن زیاده خواهی ها، اراده سیاسی برای دستیابی به توافق جامع با ایران را داشته باشند، اما باید توجه داشت که چه در مذاکرات به توافقی که منافع ایران را تامین کند برسیم و چه طرفین میز مذاکره را ترک کنند ما باز پیروز خواهیم بود، چرا که الف) مذاکرات توسط همکاران آقای روحانی که حتی منتقد نحوه عملکرد تیم قبلی هسته ای کشور بودند هدایت شده و معلوم شد گره های کور را باید در کلاف در هم پیچیده و زیاده خواهی های ۱+۵ جستجو کرد.

ب) بر همه کسانی که همیشه در آتش اشتیاق مذاکره ایران با آمریکا می سوختند و یک لبخند، مصافحه و گفت وگویی کوتاه و تماس تلفنی روسای جمهور ایران و آمریکا را حلال همه مشکلات فی مابین می دانستند ثابت شد که با تحقق همه آن آرزوهای خوشبینانه نیز گرهی از مشکلات ما باز نشده و نمی شود.

ج) ما پیروزیم چرا که دولت ما با عزمی بیشتر و واقع بینانه تر استراتژی تحقق «اقتصاد مقاومتی» را دنبال خواهد کرد و با تکیه بر توانمندی های داخلی و داشته هایش بر سلاح زنگ زده تحریم ها بیش از پیش غلبه خواهد کرد.

د) ما پیروزیم زیرا با پشتوانه قرار دادن الطاف الهی، رهبری فرزانه، حمایت های مردمی آگاه و آزموده، اقتصادی درونزا و نیروهای مسلحی مقتدر همچون گذشته می توانیم چشم طمع دشمنان به این سرزمین را کور و دست های متجاوز را قطع کنیم. ان شاءالله

 

 

 

صدخبر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا