در آینده نزدیک دهقان فداکارهای افسانه ای خواهیم ساخت

بصیر، یکی از عناصر مهمی که توجه به آن برای حیات زندگی بشری بسیار مهم و اهمیت دارد و توجه به گذشته رویدادها و حوادث است، به طوری که ما از این گذشته به نام تاریخ نام می بریم و بر اهمیت آن نیز صحه می گذاریم.

هر فرد و هر ملتی برابر اهداف خویش و توانایی ها و نیازهای خود محتاج خاصی از گذشته است و در واقع رابطه طبیعی یک عصر، یک فرهنگ و یک ملت با تاریخ گره خورده است.

همواره بسیاری از کسانی هستند که در ذهن خود به این می اندیشند که مطالعه تاریخ چه فوایدی برای زندگی ما دارد.

پاسخ کاملا روشن است، بی گمان دانستن فایده های مطالعه تاریخ علاوه بر درک درست حوادث و رخدادهای گذشته، به کاربردی کردن آن در زندگی‌مان نیز می انجامد و از آنها می توانیم به عنوان موضوعی عبرت‌آموز و پرتجربه بهره بریم.

همچنین تاریخ موجب دادن هویت به گذشته فرد و اجتماع می شود، همه می دانیم که این هویت به راحتی به دست نمی آید و این عنصر اساسی است که ما را به سمت هویت بخشی‌مان سوق می دهد و همچنین با مطالعه آن می توانیم برنامه ریزی بهتری برای آینده خود داشته باشیم.

بنابراین سودمندی تاریخ عبرت آموزی، تامل در احوال گذشتگان، آشنایی با عقاید و ادیان پیشینیان و کسب تجربه و هویت بخشی است.

با این مقدمه کوتاه به اهمیت دانشی چون تاریخ پی بردیم و کمتر کسی است که آن‌را انکار کند اما هدف نگارنده از این متن اعلام این اهمیت نیست بلکه تصمیم عجیبی است که در حوزه آموزشی ما در کشور اتفاق افتاده است.

متاسفانه درس تاریخ و جغرافیا از دروس دبستان و متوسطه اول حذف شده است و تنها کتابی با نام مطالعات اجتماعی مبتنی بر دروس تاریخ، جغرافیا و اجتماعی با حجم کم وارد آموزش مدارس ما شده است.

این تصمیم غیرکارشناسی در حالی گرفته شده است که تنها به گوشه ای از تاریخ درخشان کشورمان در این کتاب اشاره ای گذرا می شود و هیچ اثری از شکوه و عظمت ایران نیست.

در حالی که تاریخ و تمدن ما در جهان شناسنامه ما است به راحتی در دبستان و متوسطه اول که ذهن یک نوجوان در این مکان های آموزشی آماده به مبانی کشورمان سوق داده می شود این درس بسیار مهم را نادیده می گیرند و به نوعی این نکته را القا می کنند یک نوجوان نباید نسبت به خود و کشورش تعصب و غرور داشته باشد و گذشته آبا و اجدادی‌اش برایش مهم نباشد.

آیا ما پیشینه تاریخی نداریم که به درد دانش‌آموزان بخورد؟ ما در مدرسه، این آینده‌سازان کشور را نادیده می گیریم و چیزی از تاریخ کشورمان به آنها نمی گوئیم، وقتی این دانش‌آموز به دانشگاه می آید و نام دانشجو را یدک می کشد در حالیکه باید از گذشته خود اطلاع کاملی داشته باشد تهی و خالی از هرگونه دانش است و به راحتی می توانند وی را از آنچه که دشمنان‌مان می خواهند پر کنند.  و اینجاست که دوگانگی به وجود می آید و فرد خود را در حباب می بیند.

این در حالی است که کشورهای شرق آسیا که فاقد از هرگونه پیشینه تاریخی هستند به دنبال ایجاد یک تاریخ دروغین‌اند و با هزینه های بسیار گزاف افسانه می سازند، فیلم افسانه جومونگ و فیلم های از این قبیل اثبات کننده این موضوع است، حتی این خرید تاریخ به کشورهای بی‌پیشینه عربی حوزه خلیج همیشه فارس نیز کشیده شده و آنها به سختی به دنبال تغییر  نام به خلیج جعلی عربی هستند و میلیاردها دلار هزینه هم کرده‌اند.

ما که خود تاریخ و تمدن بسیار قوی داریم به سمتی پیش می رویم که ذهن کودکان و نوجوانان خود را از هرگونه منابع خالی کرده ایم و اگر به این ترتیب ادامه دهیم به زودی به این نقطه می رسیم که باید با هزینه های بسیار زیادی به دنیال ساخت دهقان فداکارهای افسانه ای باشیم.