دانشجو پرچمدار نهضت روشنایی و بصیرت
بصیر، چهار ماه بعد ازکودتای۲۸ مرداد۱۳۳۲، نیکسون معاون رئیس جمهور آمریکا تصمیم گرفت به ایران سفرکند.
در ۱۶ آذر ۳۲ دانشجویان با بصیرت و شعور سیاسی به آمدن نیکسون اعتراض کردند ولی سرکوب شدند و سه تن هم به شهادت رسیدند.
این تاریخچه کوتاه شاید در نگاه اول ساده به نظرآید ولی اگر به عمق مطلب پی ببریم، متوجه میشویم دانشجو یک عنصر مهم است که با بصیرت خود میتواند متحول کننده همه بخش های جامعه باشد.
عدهای هم میتوانند با نداشتن بصیرت ضربه زننده به جامعه خود باشند. شاید بتوان دانشگاه را از بعُد جامعه شناسی خانه سوم لقب داد، یعنی تمام تجربیات، فرهنگ، اخلاق و… در محیط دانشگاه تکمیل میشود.
دانشجو به عنوان پرچمدار نهضت علمی، سیاسی، فرهنگی و… یک جامعه محسوب میشود. شهید بهشتی در سال های دور در روزنامه دانشگاه جملهی زیبایی گفتند: (دانشجو موذن یک مملکت است، اگر خواب بماند نماز صبح یک ممکلت قضا میشود).
با کنکاش بر این جمله در مییابیم که رسالت دانشجو فقط درس خواندن نیست، بلکه ایجاد بصیرت افزایی است که رکن اساسی شعور سیاسی محسوب میشود.
امروزه پیشرفت کشور مدیون همین دانشجویانی است که در خط مقدم علم سنگر گرفتهاند و برای توسعه و آبادانی ایران تلاش میکنند. عدهای دیگر از دانشجویان نیز متاسفانه با متشنج کردن فضای سیاسی دانشگاه و دامن زدن به یکسری اختلافات مذهبی و حزبی سعی می کنند آتش در خرمن بیاندازند. دانشگاه محیط علم و دانش است و باید به دور از هرگونه سیاست و سیاسی بازی باشد.
مقام معظم رهبري فرمودند:(دانشجو فرزند اين كشور است و امروز كه سر و صداي بحثهاي جناحي و گروهي تقريباً فروكش كرده، ضروري است دلسوزان و عاقلان درباره اين قشر و نقش مؤثر آن در جامعه، بحثهاي خود را فارغ از گرايشات سياسي و جناحي مطرح نمايند تا جامعه بتواند از ثمرات وجود اين قشر بيشتر بهرهمند گردد).
همانطور که گفتیم رسالت یک دانشجو فقط درس خواندن نیست، بلکه دانشجو با مطالعه هرچه بهتر و دقیقتر پیرامون مسائل علمی می تواند نقش یک آگاهی بخش را ایفا کند. نقش دیگر دانشجو الگوبودن است که یک مسئله مهم است. دانشجو باید در همه زمینه ها الگو باشد.
البته باید مسئولین مربوط به حوزه دانشگاه هم با فراهم کردن امکانات خوب، گام بهتری در جهت پیشرفت نسل آینده ساز کشور بردارند چون وجود این مشکلات چه کوچک و یا بزرگ باعث بیرغبت کردن دانشجو می شود و حالت زدگی برای او پیدا میکند.
در بعد سیاسی و با توجه به اندیشه های امام خمینی(ره) می توانیم فعالیتهای دانشجو را به قبل و بعد از انقلاب تقسیم کرد.
امام خميني(ره) در قبل از انقلاب اسلامي نقش دانشجويان را در تحولات سياسي، اساسيترين نقشها ميداند.
مبارزه عليه نظام حاكم و تلاش براي پيشبرد نهضت و تحول و كمك به مردم در ايجاد تحول، از جمله نقشهايي است كه امام براي دانشجويان قائل بود.
ايشان همچنين نقش سياسي دانشجو را در مصاديقي همچون افشای نقشههای استعمار و دشمنان كه در خارج از كشور از رژيم سلطه حمايت مي كردند و با ايجاد تحوّل، ضديت و مخالفت مي كردند، مهم ميدانستند و ميفرمودند: (دانشجويان با استبداد مخالفند، با حكومتهای دست نشانده و استعماری مخالفند، با قلدری و غارت اموال عمومي مخالفند، با حرام خواری و دروغپردازي مخالفند).
ايشان همچنين در مخالفت با طرح كاپيتولاسيون، خطاب به دانشجويان فرمودند: «بر جوانان دانشگاهی است كه با طراوت با اين طرح مفتضح مخالفت كنند، با آرامش و با شعارهای حساس، مخالفت دانشگاه را به ملتهاي دنيا برسانند).
امام پس از پيروزي انقلاب، دانشجويان را مسؤل نگهباني از انقلاب اسلامي ميدانستند و همواره به دانشجويان سفارش ميكردند براي اينكه بتوانند در قلب نهضت قرار داشته باشند و عامل حركت نهضت باشند، نبايد خود را از عموم مردم جدا كنند، زيرا در آن صورت مردم به دانشجويان اعتماد نميكنند.
پس دانشجو را باید قشری آگاه و پرچمدار نهضت روشنی و بیداری و بصیرت دانست و بنابراین دانشجویان باید حافظ و نگهدار اندیشههای ناب معصومین، امامخمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب باشند.
بلاغ