شباهتی که رهبر انقلاب را به تردید انداخت
بصیردر این صفحه گزیده‌ای از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره برخی از قاریان جهان اسلام از جمله «عبدالفتاح شعشاعی»، «مصطفی اسماعیل»، «ابوالعینین شعیشع»، «محمد صدیق منشاوی»، «عبدالباسط»، «مصطفی غلوش» و «شحات‌‌انور» آمده است.
در قسمتی دیگر نیز در کنار بیانات رهبری درباره این قاریان برجسته؛ زندگی‌نامه، تصاویر، صوت و فیلم تلاوت آن‌ها قرار گرفته است که در ادامه به معرفی استاد «غلوش» می‌پردازیم.
شیخ راغب مصطفی غلوش
«شیخ راغب مصطفی غلوش»، از نسل قاریانی است که پس از پایان جنگ تحمیلی، برای نخستین بار به ایران سفر کردند و خاطره خوش تلاوت‌های اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰ شمسی را آفرید.
«راغب مصطفی» قارى مسجد دسوق، در سال ۱۳۱۷ شمسی در روستای دسوقِ متولد شد. هنوز ۱۰ سال نداشت که موفق شد قرآن کریم را حفظ کند. با گذشت چند سال، به کانون علوم قرآنی مصر، شهر طنطا رفت و به مؤسسه و آکادمى قرائات در مسجد احمدى پیوست و به گفته خود او، توانست «یک نمونه عالى از استاد مصطفى اسماعیل» را در این مسجد ارائه دهد. اما نقطه اوج فعالیت قرآنی غلوش زمانی رقم خورد که در دوران سربازی، موفق شد در مسجد مشهور امام حسین (علیه السلام) به تلاوت قرآن بپردازد.
مدیر رادیوی مصر از کسانی بود که به این مسجد رفت و آمد می‌کرد. اهالی مسجد از او خواستند تا به شیخ راغب کارت عضویتی بدهد تا بتواند به رادیو برود و نوای تلاوتش را به گوش مصریان و خیلی از مخاطبان خارجی رادیو مصر برساند. استاد راغب غلوش، از آن به بعد به مدت بیش از ۳۰ سال متوالى براى تلاوت آیات وحی به کشورهاى مختلف جهان از جمله کشورهای حاشیه خلیج فارس و به ویژه امارات و کویت و البته ایران سفر کرد.
تلاوت‌های او در ایران به‌شدت مورد استقبال قرار گرفت و در زمره تلاوت‌های ماندگار او جای گرفت.
تلاوت سوره‌های «مریم، مطففین، علق»، «قمر، الرحمن»، «اسراء، بلد»، و به ویژه سوره «احزاب» در مدرسه عالی شهید مطهری هنوز هم هر شنونده‌‍‌ای را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
شیخ راغب «آیه تطهیر» را به طرز عجیب و بسیار زیبایی قرائت می‌کند که نشانگر علاقه ایشان به اهل بیت (علیهم السلام) و محبانشان در ایران است.
از شیخ راغب، اذان دلنشینی هم به یادگار مانده است که سال‌ها است از ماذنه‌های شیعه به گوش می‌رسد. شیخ راغب، در قید حیات است و البته کمتر به تلاوت قرآن می‌پردازد.
در مسیر شیخ مصطفای بزرگ/ شباهتی که باعث اشتباه شد!
«من از این شیخ راغب مصطفى خاطره‌یى دارم که بد نیست آن را براى شما بگویم. ما حدود سال‌هاى ۴۶ یا ۴۷ – یعنى تقریباً بیست و یکى دو سال قبل از این – در مشهد دنبال خواندن شیخ مصطفى اسماعیل در رادیوهاى کشورهاى عربى – مخصوصاً رادیو مصر – به دقت مى‌گشتیم تا بلکه خواندن او را پیدا کنیم. البته نوارهایش هم در بازار نبود و در ایران هم رادیو قرآن وجود نداشت و ما مجبور بودیم از رادیوهاى خارجى گوش کنیم. ما عاشق تلاوت شیخ مصطفى اسماعیل بودیم. تلاوت‌هاى او را پیدا مى‌کردیم و گوش مى‌کردیم. در آن زمان رفیقى داشتم – مرحوم آقا جعفر – که آقایان او را مى‌شناسند. آن هم با من همین‌طور پاى رادیو مى‌نشست و گوش مى‌کرد. یک روز من را دید و گفت: امروز در رادیوى مصر، صداى پسر شیخ مصطفى اسماعیل را پیدا کردیم! گفتم: چه طور، از کجا فهمیدى پسرش است؟ گفت: نام او راغب مصطفى است که پسر شیخ مصطفى اسماعیل مى‌باشد! (او را به نام غلوش نمى‌شناخت). رفیق من، صداى فرزند مصطفى اسماعیل را ضبط کرده بود. من که گوش کردم، گفتم که قاعدتاً باید همان پسر شیخ مصطفى اسماعیل باشد؛ چون صدایش شبیه شیخ مصطفى اسماعیل است! تلاوت هم، تلاوت همان آیات معروف بود: «و استمع یوم یناد المناد من مکان قریب»». [بیانات در دیدار با قاریان ۱۳۶۸/۱۱/۲۰]
مشرق
