همدردی های پربازدید! /آیا خون فرانسوی ها از سوری ها رنگین تر است؟
بصیر، شب خونین پاریس در حالی به پایان رسید که باید تا مدت ها در انتظار عواقب شوم آن برای اروپا و جهان بود و می بایست به نظاره نشست که چه سناریوهایی از پس این حادثه دردناک در سراسر عالم سیاست رقم خواهد خورد.
چشم آبی ها که طی ۵ سال گذشته از همه ی توان نظامی، سیاسی و امنیتی خود در جهت پرورش نیروهای تکفیری در غرب آسیا بهره بردند، اندک اندک نظاره گر سرایت ویروس تروریسم در داخل خاک خود می باشند. حوالی ورزشگاه «استاد دو فرانس» پاریس شاهد حادثه ای دردناکی بود که ۵ سال است توسط دولت متبوعش در غرب آسیا دنبال می شود و چشیدن یک شبه آن هم برای فرانسوی ها کابوس بود.
تحقق نظریه «تاثیر بوم رنگی» این بار در عالم سیاست
نظریه «اثر بازگشتی»(Boomerang Effect) که در عالم ارتباطات مطرح شده است، این بار در عالم سیاست در حال تبلور است و ترویج تروریسم، دامن اروپایی ها را گرفته است.
تأثیر بومرنگی تغییر گرایشی در جهت عکس آنچه که منظور فاعل بوده و یا به‌زبانی دیگر، تأثیری که به جانب خود فاعل برمی‌گردد را بیان کرد.
به عبارت دیگر هنگامی که چوب بومرنگ را به‌سوی هدف یا فردی پرتاب نماییم، بر اثر ارتعاشی بودن، بعد از رهایی به‌سوی خود ما بازمی‌گردد و به همان نسبت که ضربه بر دیگری سنگین بوده، بر ما نیز ضربه‌ای سخت وارد می‌سازد و این حال و روز اکنون فرانسه است.
بشار اسد نیز در همین رابطه اشاره داشته است که «حملات تروریستی پاریس را نمی توان جدا از حمله تروریستی اخیر بیروت و آنچه که ما از پنج سال پیش تاکنون شاهد آن در سوریه و دیگر مناطق جهان بوده ایم، دانست. تروریسم یک مقوله واحد در جهان است و سازمان های تروریستی حد و مرزی نمی شناسند.»
نگاهی کوتاه به اقدامات فرانسه در سوریه
فرانسه طی پنج سال گذشته از جمله حامیان مهم تروریسم در سوریه بوده است و این موضوع حتی به تایید مقامات آن نیز رسیده است.
“گاردین” در گزارشی(در سال ۱۳۹۱) تأکید کرد، فرانسه از گروه های مسلح در سوریه از جمله گروه لواء التوحید – وابسته به اخوان المسلمین سوریه – حمایت مالی و تسلیحاتی می کند.
این روزنامه انگلیسی به نقل از منابع دیپلماتیک فرانسوی اظهار داشت: دولت فرانسه طی چند ماه گذشته کمک های مالی فراوانی را با هدف خرید سلاح و پشتیبانی از عملیات نظامی گروه‌های مسلح از طریق مرزهای ترکیه انجام داده است.
بر اساس این گزارش، برخی از حمایت های مالی فرانسه عملا به دست عناصر گروه های افراطی اسلامگرا در سوریه رسیده است.
منابع دیپلماتیک فرانسوی نیز تاکید کرده‌اند که کمک‌های مالی مزبور برای خرید سلاح و پشتیبانی عملیات نظامی گروه‌های مسلح ضد ارتش سوریه ارسال شده است.
حمایت های غیر مستقیم فرانسه حتی تا اردیبهشت ماه سال جاری ادامه داشته است و این قدرت اقتصادی اروپایی در قراردادای حیرت آور، هواپیمای رافال را به قطر واگذار کرد.
این اقدام چنان عجیب بود که حتی انتقاد کارشناسان فرانسوی را نیز برانگیخت و “ژاک -ماری بورژه”، کار‌شناس مسائل خاورمیانه و نویسنده کتاب «قطر شرور کوچک» از امضای قرارداد فروش هواپیماهای رافال به قطر و تقویت همکاری اقتصادی و نظامی فرانسه با این کشور وعربستان سعودی انتقاد کرد و گفت فرانسه با کشورهایی روابط نظامی و راهبردی خود را تقویت می‌کند که بر اساس گزارش اندیشکده های آمریکا از گرورههای ترویستی از جمله داعش در عراق و سوریه حمایت می‌کنند.
علاوه بر این، دولت فرانسه حتی از سرازیر شدن شهروندان خود به سوریه نیز ممانعت نکرد و بر اساس آمارهای موجود طی ۵ سال گذشته بیش از ۲۰۰۰ نفر از شهروندان فرانسوی با سفر به سوریه به گروه های تروریستی تکفیری داعش پیوستند.
امروز پس از پنج سال کاملاً طبیعی است که تاثیر اقدامات شتاب زده فرانسه و هم پیمانان آن به خود این کشورها بازگردد. چرا که تقویت گروه های تکفیری چیزی جز دامن زدن به آتش تروریسم دولتی نیست و اختلال در امنیت بین المللی اجتناب ناپذیرترین نتیجه آن است.
حادثه پاریس و گریزی بر واکنش های داخلی و خارجی
اما از علل و عواقب حادثه پاریس که بگذریم، به واکنش های اجتماعی نسبت به این حادثه دلخراش می رسیم که باز هم گویای تبعیض رسانه ای نسبت به حوادث مشابه است.
پس از این حادثه بود که شمار زیادی از هنرمندان و افراد سرشناس داخلی و بین المللی نسبت به آن واکنش نشان دادند و از بروز چنین حادثه ای ابراز تاسف کردند.
تیری هانری(ستاره سابق فوتبال فرانسه)، رونالدو، کارولین ووزنیاکی(تنیسور سرشناس لهستانی)، لبرون جیمز(ستاره بسکتبال آمریکا)، آن هاتاوی بازیگر(بازیگر هالیوودی)، امیلیا کلارک، کریس آدامز و بسیاری دیگر از بروز چنین حادثه ای ابراز تاسف کردند.
آرنولد شوارتزنگر و لینزی لوهان هم هر یک به نوعی از حادثه پاریس گفتند. بازیگر “نابودگر” در واکنش به حادثه پاریس تصویر زیر را به همراه هشتگ «parisjetaime#» در اینستاگرام منتشر کرد.
لینزی لوهان اما نقل قولی از نلسون ماندلا با این مضمون را به اشتراک گذاشت: «آموخته‌ام که شجاعت به معنی نبود ترس نیست، بلکه غلبه بر آن است. انسان شجاع کسی نیست که از هیچ چیزی نمی‌ترسد؛ کسی است که می‌تواند با ترس‌هایش مقابله کند.” او از طرف خود برای تمام قربانیان حادثه و کسانی که در هراس از این اتفاق به سر می‌برند دعا کرد و گفت که ما برای عشق ورزیدن و زندگی در این دنیا هستیم نه برای جنگیدن.»
در داخل نیز هنرمندان فراوانی به این حادثه واکنش نشان دادند و در میان آنها نام های بسیاری معروفی چون امیر جعفری، لیلا اوتادی، پوریا پورسرخ، بهرام رادان، نیکی کریمی، تهمینه میلانی و… دیده می شود.
به طور طبیعی ابراز تاسف و تاثر از چنین حادثه ای نشان از زنده بودن وجدان بشری در میان آدمیان دارد و کسی نمی تواند به آن خورده بگیرد اما این سوال بی پاسخ می ماند که چرا در حوادث مشابهی که ۵ سال است کل منطقه غرب آسیا را با کشتار بی رحمانه زنان و کودکان مواجه ساخته است، چنین موج اعتراضی به چشم نمی خورد؟
تاسف بار تر آنکه این سطح ناهماهنگی حتی در رجال سیاسی نیز دیده می شود؛ برای نمونه از واردات ایدز به ایران توسط فرانسه که بگذریم، در حادثه تلخ منا که حدود ۴۰۰ نفر از ایرانیان جان باختند، «فرانسوا اولاند» رییس جمهور فرانسه در دیدار با «حسن روحانی» همتای ایرانی خود در نیویورک و در حاشیه مجمع سالیانه سازمان ملل متحد درباره وقایع رخ داده در مکه، به جای ابراز تاسف از بروز چنین حادثه ای، نسبت به افزایش اختلاف بین تهران و ریاض هشدار داد و گفت: «فاجعه رخ داده در مکه نباید موجب افزایش تنش بین ایران و عربستان سعودی شود!»
اما همگان شاهد آن بودند که رییس جمهور ایران چه پیامی را برای اولاند صادر کرد و به دولت فرانسه نیز تسلیت گفت حال آنکه در حادثه منا، فرانیوا اولاند به یک ابراز همدردی با خانواده قربانیان اکتفا نمود.
متعهدانی که همواره حضور دارند
در کنار افرادی که متاسفانه برخی حوادث را نمی بینند، هستند افرادی که همه حوادث مشابه را یادآور می شوند و برای همه بشریت(نه قسمتی از آن) متاثر می شوند.
در همین راستا بود که آنجلینا جولی در صفحه شخصی خود نوشت:
«در حالی كه همه از پاريس حرف می زنند هيچ كس از حمله ديروز داعش به بيروت چيزی نمی گويد. من برای هر دو كشور دعا می كنم.»
در داخل ایران نیز افرادی مانند حمید گودرزی نوشتند: «دیروز مردم مظلوم خاورمیانه و امروز مردم بی‌گناه فرانسه باشد تا دولت‌های حامی داعش به خود بیایند.»
شیلا خداد هم نوشت: «تروریست در هر نوعش محكوم است. یادمان باشد كه ما براى عشق ورزیدن و با هم زندگى كردن به این دنیا آمده‌ایم نه براى جنگیدن. براى تمامى قربانیان این حادثه و سایر حوادث تروریستى در عراق سوریه یمن فلسطین و…. دعا كنیم.»
برخی از فعالان اجتماعی نیز یادآور شدند که تنها یک روز پیش از حادثه پاریس، ضاحیه بیروت سه بار به انفجار درآمد اما انگار نه انگار که عده ای بی گناه در آنجا نیز کشته شدند. تقی دژاکام روزنامه نگار در صفحه شخصی خود در پلاس نوشت:
«فقط خواستم به آنهایی که امشب ممکنه بروند توی میدان محسنی شمع روشن کنند یا اونایی که دارند سرمقاله‌ها و مقاله‌های روزنامه‌های فرداشان را می‌نویسند، یک یادآوری کوچک بکنم و آن هم اینکه تصادفاً دو روز پیش در بخش شیعه نشین برج البراجنه و ضاحیه بیروت هم جسارتاً سه بمب منفجر شد که تصادفاً آنجا هم سه عامل آن کشته شدند و تصادفاً آنجا هم مسئولیت این عملیات تروریستی را داعش به عهده گرفت!»
مظلومیت کودکان یمنی و نادیده گرفتن کودکان یمنی هم از دیگر یادآوری های افراد بود و وحید یامین پور با انتشار این عکس نسبت به سکوت جهانی نسبت به آن اعتراض کرد:
بدون شک، کشتار بی گناهان با هر نامی و در هر منطقه ای محکوم است و باید دید که آیا جوامع غربی برای پایان تروریسم دولتی اقدامی می نمایند یا خیر؟!
فرهنگ نیوز
