سکوت مرگبار روزنامه‌های زنجیره‌ای درباره افشاگری‌های زاکانی علیه مفسدان اقتصادی
بصیر، رسالت خبری هر رسانه ای ایجاب می کند اطلاع رسانی شفاف را در مورد سوژه های مهم خبری در دستور کار قرار دهد اما متاسفانه برخی رسانه ها از جمله رسانه های اصلاح‌طلب در ماجراهایی نظیر پرونده کرسنت، «مافیای پورسانت» با مدیریت سیروس ناصری، پول گرفتن نوبخت ازترقی‌‌جاه که ردپایی از جریانات همسو با آنها آنها در این رسانه‌ها دیده می شود، سکوت کامل اختیار می کنند.
در جریان پرونده کرسنت که روز گذشته زاکانی، نماینده مردم تهران در مجلس اسناد آن را رو کرد، اصلاح طلبان و رسانه های آنها نه تنها سخنی به میان نیاوردند بلکه به خبرنگاران خود اجازه پوشش اخبار مربوط به آن را نیز ندادند.
پرونده کرسنت که از زمان دولت اصلاحات با فسادهای بسیار بزرگ و باور نکردنی در سکوت و حمایت رسانه‌های اصلاح طلب منعقد شده بود، در دولت دهم نیز مدیران کرسنت به واسطه حضور برخی افراد مساله دار در کابینه، تلاش کردند این قرارداد را ادامه دهند، که با روشنگری به موقع رسانه های اصولگرا ناکام ماندند.
پرونده هایی مانند اختلاس ۳ هزار میلیاردی، بیمه ایران، جنایت کهریزک، مدارک جعلی تحصیلی برخی وزرای دولت دهم و … که همگی توسط اصولگرایان و رسانه هایشان کشف و پیگیری شد، بر خلاف پرونده های قبلی مورد استقبال اصلاح طلبان قرار گرفت که البته همین نیز باید به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد. چرا که فساد از هر فرد و جریانی انجام بگیرد، قبیح و مذموم است و برای ریشه کن کردن آن، به جای ملاحظات سیاسی و جناحی باید عاملان آن معرفی و مجازات شوند.
هرچند ریشه بسیاری از این فسادها به قبل از دولت دهم و منسوبان دولت هشتم و هفتم بر می گشت اما این رسانه ها و افراد تنها قسمتی از فساد را برجسته می کردند که در راستای تخریب جریان مقابل خود باشد.
این در حالی بود که در ماجرای مرتضوی و رحیمی این رسانه ها بیش از دو ماه متوالی تیترها و اخبار خود را به این موع اختصاص داده بودند و آن را نمونه ای از فساد دولت دهم می دانستند.
این قطعا همه ماجرای تناقض گویی ها و دوگانگی های طیف سیاسی اصلاح طلب نیست. این روزها حتی پیاده نظامهایشان هم در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به عنوان همیشه طلبکاران(!) نظام از وجود خط قرمزها و حکم حکومتی ها و لیست های درجیب صحبت می کنند اما یادشان نمی اید که تاریخ سیاسی سردمدار بودنشان در تمام این ویژگی ها را به یاد دارد.
فریاد های اصلاح طلبان و اعضای حزب اعتدال و توسعه برای دستگیری دزدان هر روز در رسانه های آنها منعکس می‌شد اما آنچه که اهمیت داشت، هیچ گاه سندی از سوی آنها برای جلوگیری از فساد رو نشد.
این موضوع تا جایی پیش رفت که قوه قضائیه بارها از مسئولین به ویژه کسانی که در دولت سمت دارند درخواست کرد که اگر اسنادی برای صحبت های خود دارند به قوه قضائیه ارائه کنند و در غیر این صورت از تشویش اذهان عمومی پرهیز کنند.
مثلا درباره دکل های نفتی، رسانه های زنجیره ای که سعی می کنند خود را داعیه دار مقابله با فساد معرفی کنند تا جایی به موضوع دکل نفتی پرداختند که گمان می کردند متهم گم شدن این دکل ها در دولت دهم بوده است و این موضوع را نیز به جنجالی برای تخریب دولت دهم تبدیل کنند، اما هنگامی که پای آقازاده وزیر ارشاد اصلاحات به میان آمد دیگر پیگیری موضوع دکل را متوقف کردند.
با ادامه ماجرا و روشن شدن ابعاد این موضوع رسانه های زنجیره ای با سکوت درباره دکل های گم شده از کنار آن گذشتند؛ این در حالی بود که ماجرای دکل نفتی تا مدت ها به صدر اخبار رسانه های زنجیره‌ای و اصلاح طلب تبدیل شده بود.
مروری بر پرونده های فساد و تخلف در سالهای گذشته و واکنش متفاوت جریانات سیاسی در این موارد، بسیار عبرت آموز و حاوی پیام مهمی است.
۱.ماجرای قتل های زنجیره ای: از جمله پرونده های تلخی بود که با هدف بی اعتماد سازی مردم به حکومت شکل گرفت و اگر چه در ابتدای امر نکات مبهمی از سوی ضد انقلاب و برخی عوامل منتسب به آنها در متهم کردن مسؤولان مطرح شد اما با روشن شدن ابعاد مختلف آن، اصلاح طلبان ترجیح دادند برای جلوگیری از آبروریزی بیشتر سکوت اختیار کنند!
۲. پرونده فساد مالی غلامحسین کرباسچی: که از جمله فسادهای بزرگ زمان اصلاحات در شهرداری تهران بود. در این پرونده نیز اصلاح طلبان و رسانه هایشان به جای انتقاد و اعلام برائت از مفسدان، قوه قضائیه را متهم به برخورد حزبی با این پرونده کردند.
۳. پرونده شهرام جزایری: اصلاح طلبان در پرونده رشوه گیری نمایندگان مجلس اصلاح طلب از شهرام جزایری سیاست توجیه را در پیش گرفتند و سعی کردند این فساد را امری عادی در همه دولت ها قلمداد کنند.
۴. پرونده دانشگاه هاوایی: مدارک تقلبی و جعلی دانشگاه هاوایی که برای برخی وزرا و مدیران دولت اصلاحات اقدام به دریافت مدرک جعلی کرده بودند نیز با سکوت رسانه های اصلاح طلب همراه شد.
۵. پرونده استات اویل: پرونده سراسر فساد نفتی استات اویل که پای یک آقازاده جنجالی در آن دیده می شود با سکوت خبری کامل رسانه های اصلاح طلب تا این لحظه همراه بوده است.
۶. پرونده دانشگاه آزاد: پرونده مفاسد مدیریتی رئیس اسبق دانشگاه آزاد، از جمله پرونده های تلخ فساد در کشور است که هنوز ابعاد آن کاملا برای مردم به درستی تبیین نشده است. مدیریت وقت دانشگاه آزاد توانسته بود با استفاده از فرهنگ غلط مدرک گرایی در کشور، بسیاری از مدیران هر سه قوه را آلوده کند و از این طریق مطامع خود را دنبال نماید. اصلاح طلبان نه تنها در این پرونده هم سکوت کردند بلکه اصلاح طلبانی مثل آقای سید محمد خاتمی پس از افشای مفاسد این دانشگاه نظیر فروش سوالات کنکور، زمین خواری، پرداخت رشوه و … به تمجید از اقدامات رئیس وقت دانشگاه آزاد پرداختند.
۷. ادعای تقلب و اتهام زنی به انقلاب: در مورد فتنه ۸۸ مسائل زیادی گفته شده اما شاید مهمترین نکته ای که حائز اهمیت است، پی بردن اصلاح طلبان به عدم وجود تقلب در انتخابات است که این بار نیز متاسفانه برای حفظ آبروی شخصی بخشی از آنها حاضر نیستند به اشتباه خود اعتراف کنند. سید محمد خاتمی از جمله افرادی است که در جلسات خصوصی مثل جلسه چندی پیش با برخی خبرنگاران، صریحا اعلام کرده که تقلب در انتخابات صورت نگرفته اما وی حاضر نشده این موضوع را علنی بیان کند.
۸. پرونده کرسنت: اما تازه ترین سکوت خبری رسانه های اصلاح طلب مربوط به پرونده کرسنت است که به نتیجه نرسیدن آن می تواند خسارت مالی در حق ملت ایجاد کند که برای همیشه خاطره تلخی از مسببان این خیانت بزرگ را در ذهن مردم و تاریخ ماندگار خواهد کرد.
آنچه که در این میان اهمیت داشت، سیاست همسوی رسانه‌های زنجیره‌ای، اصللاح طلبان و اپوزیسیون خارج از کشور بوده که به طور همزمان در طی هفته های گذشته سخنی از فسادهای اقتصادی اصلاح طلبان و انتشار اسناد گسترده مبنی بر فسادهای آنها به میان نیاورده اند.
سکوت امروز رسانه‌های زنجیره ای در مقابل افشاگری‌ها و عدم پاسخگویی افرادی که نام آنها از سوی زاکانی برده شد نشان داد که رسانه‌های زنجیره‌ای به دنبال منافع ملت ایران نبوده و تنها در زمانی سخن از فساد اقتصادی به میان می آورند که منافع حزب متبوع آنها تأمین شود.
دانا
