سیره امیرالمومنین(ع) در خدمترسانی به مردم
یکی از رفتارهای زیبایی که در سیره گفتاری و رفتاری حضرات معصومین(ع) بسیار نمود دارد، مسأله خدمترسانی به انسانهاست، طوری که نه تنها خودشان به این موضوع بسیار مقید بودند، بلکه با گفتار و عمل خود دیگران نیز به این امر فرا میخواندند.
به عنوان مثال، امیرالمومنین(ع) علاوه بر حضور پررنگ خود در میدان و خدمت به مردم، مدیران و استانداران خویش را به خدمترسانی توصیه میکردند، چنان که مالک اشتر را به عمران و آبادانی مصر سفارش کردند و طی نامهای به «قثم بن عباس» استاندار مکه چنین نگاشتند: «… در مصرف اموال عمومی که در دست تو جمع شده است، اندیشه کن و آن را به عیالمندان و گرسنگان اطرافت ببخش و به نیازمندان و مستمندانی که سخت به کمک مالی و احتیاجدارند برسان …» (امام علی بن ابی طالب(ع)، نهج البلاغه، انتشارات دارالهجره قم، نامه ۶۷).
نهضت خدمترسانی اهلبیت(ع) و فرهنگسازی آنان موجب شد تا بزرگانی مانند امام خمینی (ره) خدمترسانی را یکی از بهترین اعمال یاد کرده و خود را خدمتگذار مردم معرفی کنند (صحیفه نور، ج۱۰، ص۴۷۲). ایشان در بیانی فرمود: «من آمدهام تا پیوند خدمتگزاری خودم را به شما عزیزان عرضه کنم که تا حیات دارم؛ خدمتگزار همه هستم، اگر به من بگویید خدمتگزار، بهترین از این است که بگویند رهبر…» (صحیفه نور، ص ۴۷۱ و ۶۶۳).
این روزها فرصت مناسبی است تا بار دیگر سیره عملی و گفتاری اهل بیت(ع) را به عنوان عالیترین هادیان بشریت بار دیگر سرمشق لحظه به لحظه زندگیمان قرار دهیم. پس بیاییم به تبعیت از مولایمان علی(ع) با توانی مضاف به خدمت به هموطنانمان در استان کرمانشاه، سر پل ذهاب و روستاهای آسیب دیده اطراف آن بپردازیم.