وقتی اصلاح‌طلبان مدعی می‌شوند در فتنه سال ۸۸ نقشی نداشتند!
بصیر،با وجود گذشت حدود ۶ سال از فتنه سال ۸۸، آحاد ملت همچنان این حوادث و عاملین آن را از یاد نبرده اند و بعضا برخی عملکرد مسئولین باعث می شود آن حوادث تلخ و ناگوار در ذهن مردم بررسی شود. اما شکی نیست که همه این حوادث تلخ، پرده نفاق و دورویی را از چهره برخی سیاستمداران و جریانات برداشت و نشان داد آنان یا از قبل قلبا با انقلاب همراه نبوده اند و یا سستی باورها، موجب فروریختن آن باورهایشان شده است.
اگر چه این تنها دستاورد این فتنه که قطعا دست بیگانگان هم در آن یافت می شد نبود، اما قطعا یکی از مهمترین اتفاقاتی بود که برای نظام افتاد تا سره از ناسره مشخص شود. به یاد داریم که در سال ۸۸ به بهانه تقلب و زیر سوال بردن انتخابات، عده ای از مردم که بعدها با توجه به روشنگری های رهبری و مسئولین دلسوز نسبت به توطئه دشمن به عده بسیار کمی کاهش یافتند، با تحریک برخی از کاندیداهای شکست خورده انتخابات و البته افرادی که به کاندیداهای شکست خورده نزدیک بودند دست به آشوب و اغتشاش زدند و رسما به منظور براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با عوامل بیرونی و دشمنان قسم خورده نظام همراه شدند. اما با گذشت زمان و با توجه به حمایت تمام قد ملت از نظام در نهم دی ماه سال ۸۸ ، دشمنان داخلی و خارجی نه تنها از براندازی ناامید شدند بلکه بعضا با گذشت زمان چهره خود را تغییر داده و عملا منکر فعالیت ها و اهانت های خود علیه نظام شدند.
اما این روزها ادعاها و مواضع این افراد که مستقیم و غیر مستقیم در سال ۸۸ سعی داشتند مردم را بر علیه نظام تحریک کنند، دچار دگرگونی محسوسی شده و عملا نه تنها منکر عملکرد ضد انقلابی خود شده اند بلکه ژست انقلابی و حامی نظام گرفته اند. برخی از اعضا و سینه چاکان اصلاحات و مجمع روحانیون مبارز که سردسته این جماعت بی ثبات هستند این روزها با فراموشی عملکرد خود در سال ۸۸، اظهار نظرهای جالبی مطرح می کنند که به نظر می رسد پشت این اظهار نظرها اهداف رنگارنگی نهفته است.
چندی پیش هادی خامنه ای، عضو مجمع روحانیون مبارز و از حامیان سرسخت میرحسین موسوی کاندیدای شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری، مدعی شده است که” اصلاح طلب کسی است که نسبت به غزه و لبنان حساس باشد. آنها که شعار نه غزه نه لبنان سردادند نسبتی با اصلاح طلبان نداشتند.” این در حالی است که در آخرین جمعه ماه رمضان سال ۸۸ روزه خوارانی که با بطری آب معدنی این شعار کذایی را می دادند منتسب به اصلاح طلبان حامی جنبش سبز بودند؛ ادعایی که بارها و بارها توسط برخی سرکردگان اصلاحات تایید شد.
حال با توجه به چنین ادعاهایی که بارها توسط اصلاح طلبان شاهد بودیم به نظر می رسد اهدافی در پشت پرده این مواضع نهفته است.
اول اینکه با نگاهی گذرا به مواضع اکثر اصلاح طلبانی که در اتاق فکر این گروه قرار دارند متوجه می شویم چه قبل از فتنه ۸۸ و چه بعد از آن، می بینیم مواضع آنها اغلب ثبات نداشته و با توجه به منافع و شرایط شخصی و بعضا گروهی به راحتی تغییر می کند که نمونه بارز آن مواضع اصلاح طلبان و از جمله رئیس دولت اصلاحات در ایام فتنه سال ۸۸ رسما مبنی بر تقلب در انتخابات بود اما همین فرد در سال ۹۰ در انتخابات مجلس که برگزار کننده آن وزارت کشور و ناظر آن شورای نگهبان بود، به صورت پنهانی شرکت کرد.
دوم اینکه، با برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ همانند سال ۸۸ یک رئیس جمهور توسط مردم انتخاب شد، اما با توجه به اینکه این رئیس جمهور حداقل نقش رحم اجاره ای را برای اصلاح طلبان ایفا می کرد انتخابات سال ۹۲ توسط آنها دموکراتیک لقب گرفت اما انتخابات سال ۸۸ به دلیل شکست کاندیدای مدنظرشان تقلبی از آب درآمد و به همین دلیل عملا آنها تصمیم گرفتند با نزدیکی به نظامی که مواضع رئیس دولت آن نزدیک به تفکر آنها است درسیاست باقی بمانند.
سوم اینکه، از آنجایی که تقریبا یک سال به انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی است و اصلاح طلبان برای بدست آوردن قدرت یکدست دولت و مجلس نیاز دارند تا اکثر صندلی های بهارستان را تصاحب کنند، آنها در پی سرپوش بر روی مواضع ساختار شکن و ضد انقلابی جریان هم سوی خود هستند تا مجددا بتوانند چیزی شبیه به مجلس ششم را در مجلس دهم رقم بزنند.
در واقع نکته کلیدی و اصلی سرپوش گذاری اصلاحات اصلاحات بر مواضع ساختارشکنانه خود در سال ۸۸ به دلیل ورود به مجلس شورای اسلامی است که قطعا از چشمان شورای نگهبان پنهان نخواهد ماند.
چهارم اینکه، اصلاح طلبان و نزدیکان آنها بدون توبه و تنها با چرخش ۱۸۰ درجه ای قصد دارند همه مواضع غیرقانونی و تهاجمی خود نسبت به نظام را نه به خاطر اینکه مواضع انها ظالمانه و اشتباه بوده بلکه به دلیل منافع شخصی و رسیدن به قدرت و به نوعی دور زدن شورای نگهبان، تغییر دهند که این امر خود نوعی قانون شکنی است و سوالی که مطرح می شود این است که افرادی که قانون یک کشور و یک ملت را قبول ندارند و آن را زیر پا می گذارند چگونه می خواهند برای آن کشور و آن ملت قانون وضع کنند؟ نکته دیگری که مطرح است این که شورای نگهبان چگونه می تواند به قانون شکنانی که انتخاباتی را که در آن پیروز باشند را قانونی و انتخاباتی که در آن شکست بخورند را بی اساس می دانند، اعتماد کند؟ از طرفی قطعا با توجه به سبقه زیاده خواهی اصلاح طلبان قطعا آنها قبل از انتخابات سعی می کنند که شورای نگهبان را تحت فشار قرار دهند تا این شورا قانون شکنی های اصلاح طلبان را نادیده بگیرد اما عملکرد شورای نگهبان نظام جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده است که تحت هیچ شرایطی تحت تاثیر این فشارها در روند تایید صلاحیت ها قرار نمی گیرد.
و اما نکته پایانی اینکه، اصلاح طلبان اکنون با وجود اینکه هنوز به زمان ورود به انتخابات مجلس نرسیده ایم در اقدامی غیر قانونی عملا فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کرده و حتی بعضا سخنرانی های تبلیغاتی هم می کنند که این عمل حرکتی برای انحراف اذهان عمومی به منظور از یاد بردن عملکرد این افراد در سال ۸۸ محسوب می شود.گذر زمان و ادامه موضع گیری سران اصلاحات و نزدیکان آنها می تواند همه این مطالب را شفاف تر به تصویر بکشد.
