توسعه مادی و معنوی

بصیر، دکتر روحانی روز گذشته در جمع نمایندگان استان لرستان به این نکته مهم اشاره کرد که باید دغدغه همه مسئولان، توسعه مادی و معنوی کشور باشد. این سخن از یک‌سو پاسخی روشن به کسانی است که وظیفه دین را آخرت‌گرایی محض می‌دانند و با استناد به چنین باوری، برای دین هیچ نقش و جایگاهی در امور دنیوی و به‌ویژه حکومتی قائل نیستند و از سوی دیگر، این موضوع مهم را برجسته می‌کند که در نظام دینی چگونه می‌توان از حیث توجه، برنامه‌ریزی، بودجه، تلاش، حساسیت و… میان امور دنیوی و اخروی و یا به قول رئیس‌جمهور، «توسعه مادی و معنوی» توازن برقرار کرد.

در حالی که در ظاهر، آنچه بیشتر به چشم می‌آید و در امور روزمره جاری است، توجه به امور مادی است و به‌نظر می‌رسد توجه به امور معنوی یا وجود ندارد و یا دیده نمی‌شود. از این جهت شاید به یک عبارت، تفاوتی بین آن دو نیست، مهم آثار و نتایج آن است که باید در رفتار مردم و رفتار و مواضع مسئولان و سیاست‌های اجرایی نظام دیده شود.

چنانچه منصفانه به این موضوع نگریسته شود، با وجود سرفصل‌ها و مراکز مشخص برای توسعه معنوی، فاصله میان توجه به توسعه مادی با توسعه معنوی بسیار زیاد است؛ یقیناً این امر عوامل و دلایلی دارد که به‌سادگی قابل شناسایی و رفع نیست؛ اما چنین باوری (ضرورت توسعه مادی و معنوی) در نزد رئیس‌جمهور هم فرصت بسیار مناسبی است که به شکل مبنایی به این موضوع پرداخته شود و هم این انتظار را ایجاد می‌کند که در پی این باور اعلام‌شده و مؤکد، برای توسعه معنوی نیز تلاش‌های جدی با دستاوردهای مطلوب انجام گیرد تا ضمن کاهش فاصله موجود میان توسعه مادی و معنوی، راه این حرکت مشخص شود و مسئولان بعدی هم آن را ادامه دهند.

بلاغ