امنیت شغلی؛ مهم‌ترین دغدغه کارگران/ آمارهای غیرواقعی بیکاری؛ فرار رو به جلوی مسئولان
بصیر، در حالیکه در روایات مختلف از اهمیت کار و کارگر سخن به میان آمده است، در ایران این گروه زحمتکش همواره با بیشترین مشکلات معیشتی روبه‌رو بوده‌اند و به جرات می‌توان گفت کمترین تلاشی برای رفع موانع پیش روی آنها انجام شده است.
کشاورزان مهم‌ترین و اساسی‌ترین حلقه تولید هستند اما خود همیشه کمترین استفاده را در این میان می‌برند.
در این میان استان مازندران با نرخ بالای بیکاری روبه‌رو است و فریدونکنار نیز از این قاعده مستثنی نیست.
بر اساس آماری که رئیس اداره کار فریدونکنار در جلسه‌ای در حضور امام جمعه این شهرستان مطرح کرد، تنها ۳۲۱ نفر جوینده کار در این شهرستان وجود دارد، اما به نظر می‌رسد با واقعیت فاصله فراوانی دارد و بیشتر این آمارهای غیرواقعی فرار رو به جلوی مسئولان است.
شاید به آسانی بتوان گفت که در این شهرستان بیش از هزار جوان بیکار وجود دارد که با آینده‌ای مبهم روبه‌رو هستند.
اما آنچه بدتر از بیکاری به نظر می‌رسد مشکلات کارگران است، کارگرانی که به هیچ عنوان امنیت شغلی ندارند و از مشکلات روحی و روانی فراوانی برخورداند.
نبود امنیت شغلی بزرگترین تهدید برای کارگران است، کارگرانی که هر روز صبح به سر کار می‌رومی‌رودیم اما برای فردای خود هیچ برنامه‌ای ندارند و معلوم نیست که آیا کاری وجود دارد یا خیر.
نبود کارخانه و شهرک صنعتی در فریدونکنار، کمترین فضای کار را برای جوانان این شهرستان فراهم آورده است، بسیاری از جوانان این شهرستان به وسیله روزمزد بودن و یا استفاده از درآمد فصل کشاورزی به زندگی خود ادامه می‌دهند و بسیاری نیز بدون دریافت تسهیلات نمی‌توانند زندگی خود را بگذرانند.
یکی دیگر از مشکلاتی که در تمام کشور وجود دارد و مختص به فریدونکنار نیست، گستره اختیارات کارفرمایان است، به گونه‌ای که کارفرما به راحتی می‌تواند کارگر را اخراج کند و در زمان ورشکستگی نخستین گروه متضرر کارگران هستند.
یکی از شرکت‌های فریدونکنار که در گذشته حدود ۶۰۰ کارگر در آن مشغول فعالیت بود با مشکلات فراوان مالی رو به رو می‌شود و این کارگر مظلوم است که از آن محیط اخراج می‌شود، چرا که باید مشکلات آن با تامین هزینه برآورده شود و اخراج کارگران ساده‌ترین فعالیت است.
اما در میان زنان به مراتب از مردان محروم‌تر هستند، بیشترین استفاده از بانوان با کمترین هزینه در کشور انجام می‌شود و قدرت اعتراض به دلیل ترس از بیکاری را نیز ندارند.
در فضای کسب و کار بدی قرار داریم
مجتبی پازواری فروشنده یک مغازه لوازم کودک در فریدونکنار است، وی در گفت‌و‌گو با بصیرنیوز می‌گوید: ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان حقوق می‌گیرم و هیچ منبع درآمد دیگری نیز ندارم.
وی تصریح کرد: با توجه به فضای کسب و کار بدی که در آن قرار داریم صاحب فروگاه حقوقم را افزایش نمی‌دهد چرا که درآمد و هزینه برای وی به صرفه نیست.
این فروشنده با اشاره به اینکه از ساده‌ترین شرایط زندگی نیز محرومیم، خاطرنشان کرد: حتی برای یک روز نیز نمی توانیم فروشگاه را ترک کنیم، چرا که برای هر روز غیبت، از حقومان کم می‌شود.
روزانه سه شیفت کار میکنم
مسعود شیری نیز در یک فروشگاه خدمات یارانه‌ای در فریدونکنار مشغول به فعالیت است، وی نیز به بصیرنیوز گفت: با مدرک تحصیلی لیسانس در حال فعالیت در این فروشگاه هستم.
وی تصریح کرد: با وجود آنکه تلاش فراوانی برای پیدا کردن یک شغل بهتر کردم اما در نهایت تصمیم گرفتم در این فروشگاه شاگردی کنم تا بخشی از هزینه‌های زندگی‌ام تامین شود.
این فروشنده گفت: برای تامین هزینه‌های زندگی مجبور هستم که روزی تا سه شیفت کار کنم اما مهم‌ترین مشکل جوان نبود امنیت شغلی است.
شیری گفت: کارفرما به راحتی می‌تواند من را از محل کار اخراج کند، چرا که بیمه نیستم و هیچ تعهدی در این راستا وجود ندارد.
به گزارش بصیرنیوز، نبود حمایت‌های دولتی از گروه کارگر موجب شده تا حق و حقوق آنان به راحتی تضعیف شود، در حالیکه از کارگران به عنوان اساس تولید نام می‌برند اما این گروه بسیار بزرگ در محرومیت فراوانی به سر می‌برند.
لزوم توجه به اقتصاد مقاومتی و توجه به تولیدات داخلی علاوه بر افزایش کیفیت محصول، می‌تواند موجب اشتغالزایی بیشتری برای جوانان شود و این امر علاوه بر نشاط اجتماعی رونق اقتصادی را نیز به همراه دارد.
همچنین لزوم تدوین یک قانون متناسب با نیاز کارگر و کارفرما می‌تواند در این مسیر تاثیرگذار باشد.
