آیا هدف “رسانه ی ملی” فقط تبلیغ مصرف گرایی و تجمل گرایی است؟!
بصیر، مصرف گرایی و سبک زندگی در برنامه های تلویزیون می تواند کارکردهای خوب و مثبتی به همراه داشته باشد همچنین می تواند جنبه های صحیح را به مخاطب عرضه نماید بر این اساس لازم است کارشناسان دینی و اجتماعی مدل بومی را طراحی و ارائه دهند که در آن ویژگی های فرهنگ ایرانی و اسلامی در برنامه سازی مشخص شود.
لذا برنامه هایی را می توان سفارش داد که ساده زیستی و عدم تجمل گرایی را در رفتار شخصیت های دینی و ملی و افرادی که دارای الگوی خاصی در جامعه هستند به عرصه نمایش بگذارد. البته همین امر باید با جذابیت های محتوایی و پیام های مثبت همراه باشد.
در ساخت برنامه ها و آگهی های تلویزیون نقش قناعت و الگوی مصرف درست باید به عنوان یک ویژگی اخلاقی و فرهنگی صحیحی که مورد نظر جامعه است مطرح شود لذا برای دوری جستن از رفاه جویی و تجمل گرایی باید رویه ای صحیح سیاست گزاری شود و به تصویر کشیده شود.
یکی از روش های مصرف گرایی درست در جامعه این است که بر محتوا و شکل برنامه های تلویزیونی و پیام های بازرگانی نظارت شود به همین منظور آگهی هایی که ساخته می شود نباید ترویج دهنده تجمل گرایی در جامعه باشد و محصولات نظام سرمایه داری را تبلیغ کند به گونه ای که ناهماهنگ با الگوی مورد نظر جامعه اسلامی و ایرانی باشد و افراد را به سمت مصرف گرایی بالا سوق دهد که متأسفانه امروزه در پیام های بازرگانی شاهد آن هستیم که غالب آگهی ها روی همین خط حرکت می کنند مثل تبلیغات همراه اول و ایرانسل که پیام های آن هر روز در شبکه های تلویزیون پخش می شود که تشویق به تماس های غیر ضروری می کنند و در مقابل خودروهای آنچنانی و … به عنوان جایزه معرفی می کنند که با این کار آثاری جز ایجاد حس رقابت اجتماعی و سوق دادن افراد به سوی اعمال بزه کارانه به منظور دست یابی به پول بیشتر چیزی نخواهد بود.
باید با استفاده از کارشناسان ارتباطات و کارشناسان دینی و اجتماعی برنامه ها و مجموعه فیلم هایی ساخته شود که دیدی انتقادی به مسئله تجمل گرایی داشته باشند و آسیب های فردی و اجتماعی رفاه طلبی را به نمایش بگذارند نه اینکه خود مروج تجمل گرایی در برنامه ها و مستندات باشند.
بسیاری از کارشناسان معتقدند که سریال های تلویزیونی به ویژه در دهه ۸۰ و ۹۰ در ترویج مصرف زدگی و تجمل گرایی نقش چشمگیری داشته است چرا که تاثیرات روانی و اجتماعی یک سریال تلویزیونی که مروج تجمل گرایی و مصرف گرایی می باشد ممکن است در ضمیر ناخودآگاه افراد جامعه باقی بماند و پیامد منفی داشته باشد لذا به واسطه تولید و پخش این نوع سریال ها فرهنگ های کشورهای بیگانه و سبک های غلط آنان به مخاطب عرضه می شود و افراد را به سمت تجمل گرایی و رفاه طلبی سوق می دهند .
برنامه هایی که با واقعیت موجود در جامعه و زندگی اکثر مردم در تضاد است، و واقعیت را وارونه جلوه می دهد ، تصور کاذبی نیز از واقعیت اجتماعی در ذهن افراد پدید می آورد که آثار آن را می توان در اختلافات نسلی فرزندان و والدینشان دید.
با این حال، میل به تجمل گرایی و رفاه طلبی به عنوان مولفه های تصویری در سریال های تلویزیونی ما در حال افزایش است اما تا چند درصد مردم جامعه ما به همان شکلی زندگی می کنند که در فیلم و سریال ها می بینیم.
بنابراین از مسئولان و برنامه سازان انتظار می رود با دقت نظر بیشتری نسبت به ساخت و نظارت بر محتوای تبلیغات رسانه ای اقدام نمایند و در کنار پخش اگهی های پر حجم بازرگانی در خنثی کردن آثار منفی این گونه برنامه ها نیز اهتمام ورزند.
منبع: تیتر یک
