دبیر کل به کدام سو می‌رود؟
بصیر، بعد از اظهارات مداخله‌جویانه افراد و نهادهای غربی درباره حقوق بشر در ایران، سلسله ادعاهای واهی حقوق بشری علیه کشورمان توسط دبیرکل سازمان ملل متحد تکمیل شد. وی طی این گزارش، اتهامات بی‌اساسی را علیه جمهوری اسلامی ایران عنوان کرده است.
علی‌رغم توصیه‌های مکرر معاهدات بین‌المللی از جمله منشور ملل متحد در رابطه با لزوم محترم شمردن حاکمیت و استقلال دولت‌ها، متأسفانه شخصیتی که خود می‌بایست الگوی اجرای دقیق مفاد منشور برای سایرین باشد، با زیر پا گذاشتن بدیهی‌ترین اصول و قواعد، گزارش‌هایی را مطرح می‌کند که سراسر آن حاوی موارد ناقض حاکمیت و استقلال ایران است. به طور کلی مجموعه گزارش‌هایی از این دست که علیه ایران و سایر کشورهای مستقل ارائه می‌شود، فاقد ارزش حقوقی و اسنادی است. چنین گزارش‌هایی بافته‌های اذهان آغشته به توهمی است که برای خوراک نهادها و کشورهای خاص تهیه می‌شوند. اصولادر اینگونه گزارش‌ها واقعیت به صورت منقلب ارائه می‌شود تا افکارعمومی جهان را با قلب واقعیت جهت دهند. هم‌اکنون قانون آئین دادرسی کیفری در مجلس تصویب شده و به تصویب شورای نگهبان نیز رسیده و برای اجرا ابلاغ شده است. این قانون مترقی‌ترین قانون حقوق بشری در دادرسی‌ها است.
بان کی مون با نادیده گرفتن این قانون در ایران در گزارش سالانه خود به مجمع عمومی سازمان ملل درباره ایران به موضوعات متنوعی همچون: عدم بهبود شرایط حقوق بشر و آزادی بیان، افزایش اعدام در ایران، کاهش امنیت رسانه‌ها و کاهش آزادی‌های مذهبی اشاره کرده است و در همین راستا، ایران را به دلیل اعدام قاچاقچیان مواد مخدر و افرادی که به دلیل ارتکاب اقدامات جنایات‌کارانه در جامعه، محکوم به این مجازات می‌شوند مورد انتقاد قرار می‌دهند. اجرای اعدام در ایران محدود به جدی ترین جرایم است. لذا مجازات اعدام به طور انحصاری تنها قابل اعمال درخصوص کسانی است که مرتکب قتل، جنایات تروریستی وجرایم جدی مربوط به مواد مخدر همچون قاچاق مسلحانه مواد مخدر، ترور و آدم ربایی شده اند. البته در سال‌های گذشته نیز پس از اقدام قوه قضاییه در اعدام تعدادی از قاچاقچیان مواد مخدر و اشرار، سازمان‌های به اصطلاح حقوق بشری موجی سیاسی و رسانه‌ای علیه ایران به راه انداختند. این درحالی است که سالانه صدها نفر از مرزبان ها و نیروهای امنیتی کشورمان در مسیر مبارزه با قاچاق مواد مخدر از افغانستان به اروپا جان خود را از دست می‌دهند و سازمان ملل و دیگر نهادهای متولی تنها نظاره‌گر هستند.
از سوی دیگر آنها بدون اشاره به وجود ادیان و مذاهب مختلف ابراهیمی در ایران، تنها فرقه ضاله بهاییت را مورد توجه قرار می‌دهند. این درحالی است که در بسیاری از کشورهای غربی هر روزه حقوق مسلمانان نقض می‌شود و از بسیاری از حقوق اجتماعی محروم هستند.
در ایران اما ادیان و مذاهب علاوه بر آزادی در اجرای مناسک و برخورداری از دادگاه‌های خاص خودشان، در مجلس شورای اسلامی نیز نماینده دارند. بان کی مون یا اطلاعی از وضعیت داخلی ایران ندارد و یا اخباری که به وی می‌رسد اخباری مغرضانه است. چرا که تعهد ما به حمایت و ارتقای حقوق بشر امری ذاتی است و این مقوله عمیقاً ریشه در باورها و ارزش‌های ما دارد. به رسمیت شناختن همه گروه‌های قومی ایران و حضور آنها در تمام فعالیت‌های تصمیم‌گیری سیاسی، انتخاباتی، ملی و محلی، به وضوح نشان می دهد که اتهامات مطرح شده در این گزارش، بی اساس است. بان‌کی‌مون در حالی از نقض حقوق اقلیت ها در ایران صحبت می‌کند که با وجود مشاهده نسل‌کشی صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین و غزه تا لحظه آخر سکوت اختیار کرد. آقای بان کی مون همچنین نسبت به کشتار بی رحمانه مردم عراق و سوریه توسط داعش کمترین واکنشی نداشته است. همچنین با وجود کشتار مردم آمریکا در اعتراضات مردمی در فرگوسن امریکا سازمان ملل و نهادهای حقوق بشری کمترین اقدامی در این خصوص صورت ندادند.بان کی مون در هیچ جای گزارشش به ضرورت اقدام سازوکارهای بین‌المللی برای لغو تحریم‌های ضدحقوق بشری و اقدامات غیرقانونی و یکجانبه قدرت‌ها علیه ایران اشاره نکرده است. این گزارش ضد ایرانی در شرایطی مطرح می‌شود که قرار است تا چند روز دیگر نشست مجمع عمومی در نیویورک برگزار گردد. وی می‌توانست این گزارش را بعد از برگزاری مجمع عمومی ارائه کند و اینکه یک هفته قبل از اجلاس مجمع این گزارش را ارائه کرده است نشان دهنده اهداف و اغراض سیاسی وی است. اقداماتی که امروز بان کی مون انجام می‌دهد در راستای سیاست‌های خصمانه آمریکا، علیه جمهوری اسلامی ایران است.
باید ساختار سازمان ملل اصلاح شود و این ساختار تا زمانی که در اختیار سیاست‌های آمریکا است نمی تواند کارکرد صحیحی داشته باشد. موضوع حقوق بشر در ایران با شدت بیشتری در دستور کار نهادهای حقوق بشری بین‌المللی قرار گرفته و کشورهای غربی می‌کوشند از طریق گزارش‌های جهت دار نهادهای به اصطلاح بین‌المللی و با صدور قطعنامه‌های ضدایرانی در نهادهای حقوق بشری، کماکان فشارهای سیاسی خود علیه ایران را تداوم بخشیده و از ایران چهره‌ای ضدبشری ترسیم نمایند و از این عامل به‌عنوان اهرم فشاری جهت تحمیل خواسته‌های غیراصولی‌شان به نفع خود بهره گیرند. واضح است که مشکل نظام سلطه با ایران مسائل مرتبط با حقوق بشر یا ایران هسته‌ای نیست؛ بلکه همان‌گونه که در بیانات رهبر انقلاب هم بیان شده، مشکل اصلی آنها با کشورمان، ایران اسلامی است؛ ایرانی که طی سال‌های بعد از انقلاب نشان داده می‌تواند فارغ از تفکرات غربی به اداره‌ی امور در عالی‌ترین سطح بپردازد و اینک به‌عنوان کشوری که الگوی مردم‌سالاری دینی را فراروی جامعه‌ی جهانی نهاده، مورد غضب دشمنان اسلام قرار گرفته است.
صدخبر
