دانشجویانی که نیاز به حمایت دارند

بصیر، در سال ۱۳۳۲ دانشجویان درپی اعتراض به دخالتهای دو ابر قدرت شرق و غرب و امپریالیسم غاصب در امور داخلی کشور عزیزمان ایران به پا خواستند تا دست متجاوزان تا دندان مسلح را قطع کنند از این رو ۱۶ آذر در تقویم ایران به نام روز دانشجو نامگذاری شده است.

این چنین بود که دانشجویان در سنگر علم و دانش در ۱۶ آذر به خیابانها آمدند و روز دانشجو را رقم زدند، روزی که به شهادت سه دانشجوی با غیرت ایرانی انجامید.

سرزمین ما ایران، فرزندان این چنین با غیرت و آبرومند در دامن خود پروریده که چه در عرصه علم و دانش و چه در صحنه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی با اراده ای و عزمی راسخ پرچم سه رنگ این کشور مقدس را در صحنه های بین المللی و جهان به احتزاز در می آورند.

دانشجویان، این قشر فعال، پویا و متعهد امروز در سنگر علم و دانش در عصر سازندگی به درجات بالایی دست یافته اند و با تفکر بسیجی و عشق به ایران در زمینه های علم و تکنولوژی به پیشرفت های بسیار بالایی رسیده اند تا در این برهه از زمان، کشوری مستقل و آزاد و توسعه یافته را به جهانیان معرفی کنند.

دانشجویان مغز متفکر و روشنفکر جامعه هستند که اگر به این سرمایه های بزرگ اهمیت داده نشود متاسفانه شاهد مهاجرت آنها به خارج از کشور خواهیم بود، کما اینکه در سالهای اخیر کم نبودند و نیستند افرادی که بدلیل نبودن امکانات حداقلی و بها و ارزش ندادن به کارشان به فکر و ایده شان و رشته ای که در آن به تحصیل پرداختند فرار را به قرار ترجیح دادند تا شاید در کشوری دیگر استعدادشان، کارشان و وجودشان اهمیت داده شود و بتواند به فعالیت بپردازد.

دولتمردان ما امروز باید بدانند دیروز دانشجویان ما با سلاح ایمانشان و با قدرت کلامشان با اراده آهنین به جنگ مستکبرین رفتند تا ایرانی آباد و آزاد را برای نسل های بعد به ارمغان بیاورند و حال در سایه امن و آرامشی که این دانشجویان متعهد به کشور به ارمغان آوردند زندگی می کنیم و امروز مسئولین این دولتمردان عزیز که بر کرسی ریاست تکیه زده اند باید بدانند دانشجو پر از فکر و خلاقیت است، دانشجو پر از هیجان و تکاپو است، سرشار از دانستن و خواستن در زمینه های مختلف علمی است.

آیا دولتمردان و مسئولین در قبال این دانشجویان متعهد، دینی ندارند؟

آیا نباید فکری برای اشتغال و کار مناسبشان در نظر بگیرند؟

آیا نباید هر دانشجوی فارغ التحصیل از علم در جایگاه خود به فعالیت و کار بپردازد؟

تا کی ضابطه ها و رابطه ها، تا کی جوان داتشجو فارغ التحصیل از علم سردرگم این اداره و آن سازمان و نهاد دنبال کار باشد.

آیا دانشجو که عمر و وقت خود را صرف هزینه تحصیلی در دانشگاه ها کرده است به این امید که روزی در جایگاه خود بنشیند و برای کشورش بازدهی و راندمان کاری خوبی را از خود نشان دهد، به تحصیل نمی پردازد!؟

مسئولین ما باید بدانند، مدیریت صحیح، راندمان کاری را بالا می برد و در کمیت و کیفیت اقتصاد جامعه کمک بسیار زیادی را دارد، پس هر تخصصی در جایگاه متخصص خود باشد، نه رابطه، فقط کسی که در رشته مورد نظر به تحصیل پرداخته در همان رشته به کار بپردازد.

هادی فارغ التحصیل فوق لیسانس مدیریت دولتی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران، می گوید: چند سالی از فاغ التحصیلی من می گذرد و بیش از دو سال در پی کار از این اداره به آن شرکت، از این سازمان به آن نهاد رفته ام ولی هیچ نتیجه ای نگرفتم و برای تامین مخارج زندگی و امرار معاش به مسافربری ماشین کرایه ای روی آورده ام.

این جوان ۳۵ ساله ایرانی به خاطر نداشتن شغل مناسب نتوانسته در سن ۳۵ سالگی ازدواج کند و رو به شغل کاذب که سنخیتی با رشته تحصیلی اش ندارد آورده است.

البته کم نیستند از این قبیل فارغ التحصیلانی که به دلیل نبودن شغل مناسب در رشته تحصیلی خود و مشاغل کاذب روی می آوردند، شاید همین جوان فارغ التحصیل اگر در سازمان و اداره ای مشغول به کار می شد می توانست بهترین راندمان و بازدهی را از خود نشان بدهد.

باید قبل از پذیرش دانشجو در دانشگاهها ابتدا بازار کار در کشور متناسب با رشته تحصیلی دانشجو پایه ریزی شود تا دانشجو با فراق بال و آسوده خاطر به تحصیل بپردازد، دانشجویان همواره در طی دوران تحصیل خود استرس بعد از فارغ التحصیلی را به همراه دارند، اینکه بعد از فارغ التحصیلی چه خواهد شد؟ آیا کار و شغل مناسب پیدا خواهد شد؟ آیا می تواند در همان رشته ای که به تحصیل پرداختند فعالیت کنند؟ آینده تضمین شده ای در انتظارشان خواهد بود؟

این عدم آرامش در کیفیت علم و دانش بسیار نتیجه بدی را در پی خواهد داشت، بنابراین با برنامه ریزی صحیح و به کار گیری فکر خلاق دانشجو می توان کار را به کاردان و اهلش سپرد تا بتوانیم در هر اداره و سازمانی، کیفیت اصل هر کاری باشد.

دانشجو را درک کنیم، به فکرش اهمیت دهیم و امکانات کافی در اختیار قرار دهیم تا بتواند با فکری نو و طرحی نو، به کشوری پویا و توسعه یافته دست یابیم.

اگر مسئولین از دانشجویان خلاق و متعهد در عرصه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی از فکر و ایده اش کمک بگیرد و به دانشجو اعتماد کند، این اعتماد اولین قدم برای رسیدن به اقتصاد پویا و رهایی از تحریم های غرب خواهد بود.

بلاغ